Ziek dus

Om kort te gaan ik was dus ziek. Draai ik mijn hand niet voor om, als er iets langs komt pik ik het mee, zo gaat dat. Ik had er heel veel over kunnen schrijven, ware het niet dat ik dat niet kon omdat het pies- en poep-beding nog immer van kracht is. Als er een rode (of beter gezegd bruine) draad was in de afgelopen week, nouja, u begrijpt wel.
Frisse start en zo meer, in ieder geval, ik leef weer. Morgen hopelijk de eerste koffie en misschien zelfs wel een trappistje.

Immo

Natuurlijk gaat het niet echt goed met de vastgoedmarkt, maar de manier waarop dit bedrijf immpact heeft op dit pand is wat dubieus. Om nog maar te zwijgen over dit aanbod:

Gerenoveerd, ja ja…

BAP

In het tijdschrift OnzeTaal staat een fraai stuk over hoe een ‘vreemde’ taal je een frisse blik kan geven op, eh, nouja, dingen. Het woord vreemd in de vorige zin staat tussen aanhalingstekens omdat het gaat over talen die je zijdelings wel beheerst/begrijpt. In het geval van het artikel gaat het over Afrikaans, Fries (ik schreef bijna Grieks, wonderlijk) en andere talen die langs het Nederlands gewreven hebben.
Zo word ik altijd erg blij van BAP, misschien kent u ze nog, de popgroep uit de jaren ’80 en Keulen. Ze zingen dan ook in onvervalst Keuls en hoewel ik geloof ik wat laat ben om als eerste plat als poetisch aan te merken, is de muziek ook al twintig jaar oud dus ach.
U ziet ze in mijn citatenboxje bovenaan en als ik erbij vertel dat Jraaduss rechtuit is, kunt u er waarschijnlijk wel wat mee. Uit het zelfde liedje:

Avv un zo merk ich dann, wie joot et dunn kann,
wmmer Luftschloesser baut un op Zofall vertraut,
janix mieh plant, op janix mieh waat, nur su.

Word je toch blij van? Al was het alleen al de spelling. Ach u wilt weten hoe het klinkt:

Sjez sjem

Vroeger hadden we zo’n grapje dat als iets muzikaal niet klopte, dat het avant-garde jazz was en dat het aan de luisteraar lag. Later ben ik jazz meer gaan waarderen dus ik laat even in het midden of het onderstaande fout is, of jazz.

Sjemmen

Ik laat hier doorgaans bijna alles horen wat ik maak, op de dingen na natuurlijk die ik niet laat horen, dat begrijpt u?! Soms zijn er van die uitprobeerseligheden, die worden niet meer dan, nouja een uitprobeerseligheid. Die worden geen mp3-tje en kunnen u zelfs niet bereiken. Ik wil u vandaag en morgen twee dingetjes laten horen die ondanks zichzelf, toch wel grappig geworden zijn. Die van vandaag is dan ook nog eens leuk op een manier die niet op een andere manier te vangen is dan deze slordige snel ineengeflanste manier. Nouja, luister maar (of niet natuurlijk).

Ouder

Toegegeven, ik was in Antwerpen omdat ik 43 werd, maar dat ik bij de evaluatie alleen kan kiezen uit jong (echt)paar of ouder (echt)paar, vind ik schokkend.

Sturm und Aandrang

Er zijn zo van die etablissementen waar je vrijwillig niet naartoe gaat. Contra-indicaties als lounge-lizards en iets te tuttige aankleding deden ons in eerste instantie voorbij het bewuste café lopen. Maar biologie kruipt waar het niet gaan kan en het dichtstbijzijnde wc was in het bewuste café.
De muzikant nam wraak op zijn publiek onder het motto:”Jullie hebben om dweilmuziek gevraagd, dan zul je het krijgen ook!” Maar het mooiste moment was het verlaten van het wc. De sticker op de deur die niet de spreuk uit mijn jeugd¹ bezigde maar het handenwassen domweg verplicht stelde (daarmee de omzet van de leverancier van de sticker natuurlijk opdrijvend).

^{1= na het gebruik van het toilet, handen wassen tot en met!}

Ja dat waren even drie dingen

Om te beginnen was ik zondag jaren, daarom werd ik ontvoerd naar Antwerpen en daar moest ik tijd voor hebben. Kortom, druk maar o zo leuk.
Alleen kan het dan gebeuren dat je thuis komt en een fijn verjaarskaartje vindt van ene A. te web-log.nl die voor nax voor de voordeur heeft gestaan. Een stille hoop leeft dat ze alsnog iets leuks heeft kunnen doen in Utrecht.

Ubuntu saves the day

Het gebeurt niet alle dagen, maar soms komt hulp uit onverwachte hoek. Mijn noodbookje begint een beetje jichtig te worden. De Batterij wil niet echt meer en het snoertje van de voeding is, ach hoe zal ik het zeggen, wormstekig. Verder doet hij het eigenlijk best gewoon goed, ruimschoots goed genoeg, maar hij is wel oud, dus nieuwe dingen ervoor kopen, dat is niet verstandig.
Was ik voor de gezelligheid¹ Ubuntu aan het installeren op een usb-stikje, zegt ubuntu inene: joh, weet je, het zou wel eens kunnen dat jouw batterij ieder moment in de fik kan vliegen en dat je zo een nieuwe kan krijgen van de fabrikant. Linkje gevolgd: inderdaad, ik had een linke batterij, dus ik krijg graatloos een nieuwe. Goed he?

^{1 = Zodat ik in de woonkamer een remote X sessie kan starten en op de pc op mijn werkkamer kan werken terwijl U aan de zelfde tafel werkt aan een fotoboek (lang verhaal).}

Venstermadam

A. noemde het ‘groenen’, maar ik heb het later eigenlijk nooit meer zo horen noemen, dus zal het wel iets gewestelijks, of A.-lijks geweest zijn. Hoe je het ook noemt, ik mag graag naar buiten kijken, hoewel ik het liefst op een stoel onder de tafel lig, met de nodige privacy en rust.
Het laatste jaar kan ik ook in de tuin groenen, da’s extra groen en ook wel heel spannend want er zitten ook andere poesen. Onze tuin is heel groot, veel groter dan het huis, want hij loopt door langs een heleboel huizen. En dat is helemaal van mij. Van de week liep ik over een schutting in onze tuin en daar liep inene ook een hond. Da’s helemaal nieuw en eng. Dus ik vluchten een steiger in, maar dat klimt rot joh! Dus toen hing ik daar, yak roepen naar de jongens van de hond, nou toen ging de hond weg en sprong ik ergens heen waar ik niet meer weg kon. Het was een deel van de tuin waar ik nog niet eerder was geweest. Ik hoorde yak en U wel, maar ik kon er niet uit. Nou en toen toen toen toen kwamen ze ineens uit een ander huis, met een hokje en daar moest ik in en toen toen toen gingen we over straat en weer ons eigen huis in. Nou.