The difference between the sprout and the bean

Zeer waarschijnlijk hebt u dat ook. Een terugkerend muziekje. Op onverwachte momenten betrap je jezelf erop dat je het zingt. Het is doorgaans een beperkt repertoire. Bij mij zijn het er een stuk of drie. De belangrijkste: het ta ta ta tadadada, ta ta ta tadadada, every town must have a place where phony hippies meet etc. uit Who needs the peace corps van Frank Zappa. Eindigend in een geloeid Goooooowwww tooooo saaaaaaan Franciscooooooowoooooo (soms ga ik zelfs door tot ‘oh, my hair is getting good at the back). Meestal heb ik op dat moment door dat ik het doe. Daar is eigenlijk nooit iemand bij en dat is maar goed ook, geloof ik.
Horen? Jaaaaaaaaa. al moet u wel weten dat ik de live versie zing.

Theo & Thea

Ik moet u iets shockerends vertellen: jongeren van tegenwoordig vinden Theo & Thea niet meer leuk. Waarom? Geeeen ideeeee. Maar gisteren kwam ik er dus achter dat ik zelfs geen afbeeldingen van professor Zuurbekje kon vinden. Waar moet dat heen? Zou het door die studio 100 meuk komen?

Kwijl

Iedereen die poesen heeft is er mee bekend (en mee ondergesmeerd). Van honden vond ik dat altijd het grootste tegenargument, maar laten we wel wezen, een beetje genietende poes kan er ook wat van.
‘Maar bij honden stinkt het en bij poesen niet’
En als uw kat ouder wordt? Of net gegeten heeft. Oh wassen is niet zo erg, maar een kwijlende N. Oh, wat een luchten! N. heeft bijnaam professor Zuurbekje gekregen onlangs en dat is niet voor niets.
Ik hoop dat u het stukje kunt lezen, want mogelijk spreekt U haar veto uit en moet het eraf, gelijk heeft ze, maar soms moet de waarheid ook verteld.

Wazzieweer, nouja, wazzie?

Zoals u waarschijnlijk mogelijk wel helemaal niet heeft meegekregen, had ik vorige week een vette server-dip. Mijn ter vervanging aangemerkte server (waarop KrakLog ook draait), was inene vorige week weg. Tijdens het maken van een backup (jawel)…

Eigenlijk wil ik daar helemaal niet over praten, maar waarover dan he? Want de afgelopen dagen was er niet veel meer dan dat. Of ik zou het over boer zoekt vrouw moeten hebben, nah. Oh, hee, da’s waar. Een onderwerp:

Het was gisteren fraai weer, best wel. Dus wij even naar buiten. Trein genomen naar Bunnik en lopes terug. Kop thee met worteltjestaart in de Veldkeuken. Heel fijn. Och een paar spatten, gewoon negeren. Och meer spatten, misschien plu¹. Ja, plu. Oh wind, nog net plu. Best wel nat. Men sprak van storm, och.

Bij wijze van P.S. (eigenlijk zonde, want het eindigde zo fraai literair) ik deed net het licht uit, want het was dag, zal ik maar zeggen. Nu moet ik het ineens weer aandoen, wat weer!

^{1 me want plu!}

Twee keer het zelfde stukje (ook wel crashrecovery)

Ach, en boh. Volgens mij doet mijn logje het weer. Nu dat recept herhalen voor heel veel andere websites.

Het wonderlijkste aan…

… ziek zijn is dat je moe kunt worden van in bad zitten.

How now brown cow?

Als je gezond ongeduld pareert met trage lak, krijg je een pikkige ukelele¹. Maar verder gaat het goed hoor 😉

^{1 waarbij ik de deur wagenwijd open zet om een link te leggen met de reactie van MdP op het vorige stukje.}

Spuiten en slikken

Daar hangt ie dan, net niet helemaal klaar voor z’n lakbeurt. Al kun je hier wel de kleuren een beetje zien, omdat ik ‘m net afgenomen heb ter ontvetting. Inmiddels heb ik ‘m wel gespoten, en geloof me, doe het één keer om de rest van je leven te weten dat je dat aan de vakman over moet laten. Wat een k*tklus. Ooit moet het nog bijgewerkt en deels over gedaan worden, maar Joekie mag niet klagen, oorspronkelijk zou hij in de vuurkorf eindigen…

Major uepdate

Dat heeft u natuurlijk wel verdiend, zo’n uepdate. Om te beginnen natuurlijk een afbeelding: u vroeg een gat, u krijgt een gat. Donderdag een week geleden was ik bij mijn luitenmaker en werd de kast hol (dat wil zeggen, de kern werd eruitgezaagd) en kreeg het een topje van spruus¹ en een afschroefbare dikke dode achterkant zodat nog eindeloos kon worden geklooid met de binnenkant van de bovenkant.
U ziet op de foto mijn joekie in een compromiterenende pose, namelijk in cosmetische chirurgie. Een van de gleufjes van de brug had niet genoeg lijm aan de billetjes gehad en dus week een beetje. Ik kan zeggen dat de patient het inmiddels goed maakt.
Op de foto is ook te zien dat er achter de brug (helemaal links op de foto) een aantal gaatjes zit. Dit zijn de door-de-kast-heen-gaatjes die de tijdelijke zwevende² brug mogelijk maakten. Enerzijds was dat een goede situatie (hoe verandert de klank bij het verschuiven van de brug) anderzijds volledig waardeloos, want waar Joekie gaar niet klonk toen hij nog een zwevende brug had, klinkt hij nu heel fijn. Zo fijn zelfs dat ik ‘m gauw af ga werken, enerzijds om Laurent voor te zijn, anderzijds om te zorgen dat het onbehandelde hout niet te vies wordt van het vele gebruik. Helaas betekent dat het lakken van het instrumentje, en dat is weer doooooood eng, want nu klinkt hij heel fijn.

Conclusies van deze eerste zelfbouw joekie, of moet ik zeggen yakkie? Nee, dat is nog een beetje te vroeg, dat vertel ik als hij af is.

Vandaag eerst: schuren, schuren, schuren, schuren en als er nog wat tijd over is, schuren.

^{1 sorry kan het niet laten. Er wordt altijd heel moeilijk en duur gedaan over ‘toonhout’: Ja, mijn gitaar heeft een echte spruce bovenblad. En dat klinkt dan heel goed, terwijl het niet de spruce zo belangrijk is, als wel welke en welk stukje op welke manier gezaagd.
2 een brug die door de snaren naar beneden gehouden word en dus niet aan het bovenblad vast zit.}

Geen nieuws is geen nieuws

Weet u, ik ben een beetje druk, maar dat had u al door. Ideeen genoeg, maar ik neem de tijd niet he? En mijn joekie is ook nog niet affer. Ik heb wel gisteren mijn studio weer aangesloten, maar ook daar is geen muziekje uit gekomen. Wie weet, morgen?