Onze duif
Die fijne duif, die in onze boom geboren is, volgens ons zien we hem nog af en toe, al is hij niet heel herkenbaar, omdat hij geen kleine duif meer is. Het is best wel een flinke jongen geworden. Ik weet niet of eerste jaars duiven ook extra opblazen. Als ik zou moeten omschrijven waarom ik denk dat het onze duif is, zou ik het moeten omschrijven als dat hij er een beetje dom en doelloos uitziet. Een beetje als een brugklasser die nog eens gaat kijken op z’n oude basisschool.
Het gaat er ook niet zozeer om dat hij het is, het gaat er meer om dat het blijkbaar voelt als ónze duif. Alsof wij ooit de behoefte voor een eigen duif gevoeld hebben. Maar nu is hij er (als het hem is natuurlijk) en dus dat.
Wonderlijk maar niet minder grappig, zal ik maar zeggen.
6:30
Onze wekker gaat om 6:30uur. Dat komt door mijn telefoon, als ik daar de wekker van instel krijg ik een wijzerplaat waar ik eerst de uren aan moet tikken en daarna de minuten. 6:30 is twee keer tikken op de zelfde plaats. Wat wil een mens nog meer? Andere geschikte tijden zijn dan natuurlijk 5:25, 4:20 en 3:15 alleen wie wil er nou zo vroeg zijn bed uit? 6:30 dus. Heel handig. Hoe vaak we ons dan nog omdraaien laat ik even in het midden, dat lijkt me duidelijk.
Amerikano
Nog los van het type bonen kun je koffie zo anders laten smaken door de zetwijze dat je je wel eens afvraagt: waar is dit allemaal goed voor, maar niet vaak.
Redelijk recent heb ik de Amerikano1 ontdekt. Voor wie dat niet weet is een Amerikano een espresso waar je na het zetten extra warm water bij doet2 om zo een grotere hoeveelheid koffie te krijgen die dan wel milder van smaak is, maar wel weer hele eigen smaaktonen eh, toont. Tot mijn grote verbazing kan het ook middelmatige espresso, goed drinkbaar maken. Een aandrader dus, behalve dan dat niet iedereen het voor je wil maken. En er zijn zelfs mensen die je afkeurend aankijken als je het bestelt. Kortom, niets dan lol.
Notes:
- Waarschijnlijk met een C, maar ik heb trek in koek.
- Let wel, je doet het warme water er extra bij. Het water is niet extra warm. Wel opletten!
- Irene zei: Ik schaar mij achter/naast de afkeurend aankijkers >:-(
Brokverwarring
Sieb’s wereld is er eentje die vooral om eten draait. De dierenarts noemt dat ‘voedselgemotiveerd’ en omdat we zoveel van Sieb houden, nemen we die term over, waar mogelijk de voedselinname beperkend in de hoop geen groter kattenluikje te hoeven installeren.
Sieb’s voeder (dat wil zeggen, het voedsel dat hij bij ons krijgt, wat hij elders snaait gaan wij niet over) bestaant uit brokken, hij krijgt geen natvoer1 want, omdat. Dus als hij brokken hoort, dan is hij er als de, eh Sieb bij.
Sieb’s brokken komen in een zak en die wordt, als het weer zover is, geleegd in zijn brokkenbus. Die vullen we met opzet als hij moet eten, want anders is het huis te klein. Dus bus bijvullen, Sieb eten geven en naar beneden om de zak degelijk weg te gooien, want anders gaat hij daar mee aan de haal. Loop je dan de trap af, komt hij achter je aan en laat zijn bakje met brokken achter om de zak te volgen, want daar zat het allemaal in, misschien nog wel meer?
Sieb’s behoefte doet hij op de kattenbak, hij is nogal zindelijk. Heel erg zelfs, hij doet het niet buiten. En hij doet het het liefst waar je bij bent. Wij zeggen altijd: Sieb is een sociaal plasser.
Sieb’s kattenbakvulling is in (hout-)brokkenvorm…
Notes:
- Het woord alleen al
- Irene zei: Herkenning, van het begin tot het eind. Sieb is niet alleen. w.g. Het Ventje
Een extra voet om mee te tappen
De staart van een kat is een autonoom wezen. Tenminste dat is doorgaans mijn overtuiging. Het heeft wel een symbiotische relatie met de aanpalende kat, maar een eigen leven en een eigen willetje.
Ik heb de indruk dat het Sieb gelukt is om maatjes te worden met zijn staart. Ze spelen regelmatig krijgertje1 met elkaar en nu ligt hij in de stoel en tapt zijn staart2 ritmisch zijn ongeduld. De hoogste graad van kat-staart-congruentie, zonder dat je het idee krijgt dat het één wezen is. Heel knap. ‘Ja’, zegt Sieb: ‘Ik, Sieb!’
Notes:
- Kat en muis is wat verwarrend in deze
- Zoals je serveersters met één voet kunt zien doen als je niet snel genoeg met gepast geld komt bij het afrekenen. Hopend dat je de onrust oplost door een grote fooi te geven.
Klopt als een
Ik weet dat ik overdrijf als ik zeg dat er niet veel erger is dan een vervelend sneetje in je vingertop. Bijvoorbeeld veroorzaakt door papier, of nee, juist veroorzaakt door papier. Omdat, hoe vaak je je handen ook wast, je toch erg veel met bacteriën in aanraking komt, gaat het vrijwel meteen ontsteken, pleisters helpen niet en je gebruikt je vingertoppen zo vaak.
Ik bood bij de bloedbank een keer mijn wijsvinger aan om met zo’n klein prikje mijn HB te bepalen, maar dat deden ze niet, je wijsvinger is zo gevoelig, daar heb je de hele dag (of langer) last van.
Vanochtend is het gebeurd, het zal mijn eigen onhandigheid zijn geweest, maar dat maakt het niet minder vervelend. Het gaat de hele dag open, maar bloeden ho maar, dus echt lekker dicht gaat het ook niet. Het gevoel van ontsteking ligt al te jemelen. Kortom, zie begin van stukje.
- Irene zei: Bel jodium d'rop.
Het geluid van één typende hand
Toch weer even een toetsenbord dingetje. Sorry. Misschien moet ik er gewoon een dag voor instellen, toetsenbord zaterdag ofzo. Maar dit terzijde.
Ik was een beetje sneu. Ik dacht namelijk dat ik op het minimum gekomen was met toetsenborden. Dat ik op z’n extreemst was beland en dat het klaar zou zijn nu. Maar we kunnen nog verder gaan. Want waarom zou je altijd met twee handen moeten typen? Toegegeven, dat ben ik gewend en dat gaat best rap zo even hop, maar het hoeft niet natuurlijk. Dus heb ik een toetsenbordje gemaakt dat met één hand te gebruiken is. Natuurlijk zijn er al tal van pogingen door anderen gedaan om met één hand te kunnen typen en toetsenborden te maken waar je met één hand de snelheid kunt benaderen van een gewoon toetsenbord, maar ik ben niet heel erg gemotiveerd om dat te implementeren en al helemaal niet om daar op te moeten leren typen.
Dus heb ik het eenvoudig gehouden. Als je niks extra’s indrukt, is het ‘gewoon’1 de linker helft van van een toetsenbord. druk je de toets rechts onder in, dan krijg je de rechter helft. Hij is bedoeld om linkshandig te gebruiken, zodat je rechts vrij hebt om te muizen of schrijven ofzo. Het is dus afhankelijk van de tekst hoe snel dit werkt. Een linkshandig woord als fast2 of reverberates gaat als een razende. Maar woorden waarin dat afwisselt is het huilen met de pet op. Waar ik met twee handen op een goede dag makkelijk een woord of 74 per minuut haal, kwam ik in het gunstigste geval met linkshandig typen niet verder dan 12 woorden per minuut. Heel verdrietig. Experiment is denk ik dan ook ten einde. Maar wel leuk om geprobeerd te hebben.
Het meest frustrerende is dat ik een hele leuke naam verzonnen had, nee meer dat de naam zich als per ongelukke verspreking aandiende, maar ik weet hem niet. Mogelijk dat ik dat nog nalever. Tot die tijd zijn suggesties welkom3.
Notes:
- Air quotes
- In die zin dus een soort aptoniem
- Die suggesties zijn nog steeds heel erg welkom maar ik ben er wel achter gekomen wat het ookweer was. Omdat de toetsjes zo scheef zitten4 kwam ik op de naam Won, als in Wonkeyboard, einde bericht…
- Het zijn de verkeerde toetsjes voor de montagewijze, maar ik had niet het geduld om te wachten op de goede, dus dat komt mogelijk nog goed
Dolende geest
Verwarde mensen, daar gaat dit stukje niet over al had de titel dat wel kunnen dekken. Maar nee. Eigenlijk gaat het over ons allemaal, dus is het geen onderscheidende term. Pas als je kunt zeggen dat een term iets beschrijft wat iets anders niet kan zijn heeft het zin om die term te gebruiken. Ik geloof dat ik me een beetje vast draai. Nieuwe alinea.
Er zijn mensen die recht op hun doel af lijken te gaan. Zo van: daar is het doel, dan ga ik daar ook heen. Of ze er komen is de vraag, maar meestal zeggen we als we ergens aankomen: dit is precies waar ik had moeten zijn, dus al was het niet mijn doel: ik ben blij dat ik er ben en het had eigenlijk mijn doel moeten zijn. Wederom geldt dan dat het woord doel niet echt meer een betekenis heeft, als alles waar je aankomt uiteindelijk je doel is, tsja, wat is dan van te voren nog een doel? Ik draai mij weer vast. Derde poging:
Waartoe zijn wij hier op aard? Of beter gezegd: waar hebt u vandaag zin in. Want ergens zin in hebben, is vaak de enige zingeving die te verdedigen is. Hoe vaak is niet: het heeft geen zin, mooi voor: ik heb geen zin. En wat is dat dan, zin?
Wat ik eigenlijk wil zeggen is dat iedereen maar wat doet1 en als je je dat bedenkt, wat gaat het dan toch goed met de wereld. Alleen als je je dat bedenkt, want verder is het natuurlijk bedenkelijk. In een wereld waar uiteindelijk niemand de baas is en we feitelijk allemaal dolende geesten zijn, is het een klein wonder dat er niet veel meer ellende is in de wereld. Hoera voor kleine wonderen.
Notes:
- Naar mijn bescheiden mening.
Hoe zit het eigenlijk met wurmpjes?
Vroeger kreeg ik, als mijn moeder gehakt maakte, een stukje rauw gehakt. En als ik mee mocht helpen met het maken van gehaktballen, dan was er grote kans dat er ineens één bal minder uit het pond ging dan anders. Daar kreeg je dan wormen van, of wurmpjes. Ik kan me niets herinneren van dat ik ooit wurrumpjes gehad heb, maar dat was wel altijd het verhaal. Vaste prik.
Nu dacht ik ineens, is het zo dat met de megastallen het gedaan is met de wormpjes? Zijn moderne koeien zo steriel dat je kunt zeggen dat er geen worm meer in zicht is, al zou je dat wilen? Moet je voor wurmpjesgehakt echt naar biologisch vlees uitwijken? In het laatste geval is dat natuurlijk toe te juichen! Wilt u weer gewoon wurrempjes: koop biologisch gehakt! Deze slogan mogen ze gewoon gebruiken, helemaal gratis.
Groene waterstof
Dit zit nou al weken in mijn hoofd. Als je groene waterstof verbrandt, krijg je dan ook groen water? Of hangt dat af van de kleur van de zuurstof die je daar voor gebruikt? Bijvoorbeeld rode zuurstof, groene waterstof: geel water. Blauwe zuurstof: cyaan water. Gewone witte zuurstof: lichtgroen water.
Hopelijk is het nu definitief uit mijn hoofd en kan ik weer over tot de orde van de dag, wat die dan ook moge wezen…