Timmer, schaaf, schuur en schilder

Het was natuurlijk een kwestie van wachten. Het huis van de buren wordt geschilderd. Fijn weer zo’n boombox, hoera. Gelukkig hoor ik soms de radio niet omdat ze aan het zagen en schuren zijn.

En route

Och, wat waren wij lekker aan de wandel. Van Rhenen naar Veenendaal West, we waren voorbij de 15km, de drempel waarvoorbij mijn knie het twee jaar geleden begaf en die ik sinds dien niet op schoenen gelopen heb¹. Lopen we opene tegen onderstaand bordje op:

PARBLEU! SNOTVER! Verkeerd gelopen? Omkeren? Net voordat we een dergelijke beslissing namen riep een man die verderop op het pad zijn auto aan het poetsen was, dat we gewoon door moesten lopen.
  – Die bordjes zijn er alleen maar voor de mensen die de boel hier vernielen, maar ja, nu denken de wandelaars dat ze er ook niet langs mogen
  – Ja, die houden zich iets vaker aan de regels

Aan de andere kant van de no-go zone staat een wat duidelijker bord:

Maar hoe lang nog?

Ach ja. Het was een fijne wandeling al was de markering zo hier en daar de weg der dingen gegaan:

Soit

^{1 wel op slippers, want die zijn veel lichter zie?}