200
Priep toet. Ik heb wel niets te schrijven, maar dit is wel potsje 200!
Daarnaast had ik vakantie dus zou ik helemaal niets tiepen…
- Edwinek zei: Proficiat! Ik ben in mijn enthousiasme weer vergeten mijn 2000e te vieren. De 1000e was ik ook al vergeten...
- Dr. Aap zei: Wat is dit nu weer voor gedoe heer Krak? Loggen zult u! Hopla! Tieperdetiep!
Oops
Ik gooide vanochtend mijn boterham iets te hard op de broodplank…
- Pascal zei: jaja
Ja, het is aan het lukken
Ik heb vakantie! Nauwelijks blogjes lezen en al helemaal niks schrijven. Doei!
- Pascal zei: Bijna...
- Edwinek zei: Ik vond het al zo stil... Kan ik u verleiden tot een commentaartje (wie houdt er tenslotte nou niet van taartjes?) op één mijner posts?
- jac zei: Pascal: Maar gisteren helemaal niets. Is het niet geweldig? Edwinek: Tuurlijk, zoals drs. P al schreef: De schoonheid van de taart.
- Pascal zei: Ja, maar ik ben zo gewend geraakt aan je regelmatige potssss..
- jac zei: Je ziet het, het lukt weer iets minder. Ik ga nu echter weer lekker lezen. (in boek, verzameling papier bedrukt met letters).
Spidervent
Kleine spinnetjes worden groot, hu!
- Edwinek zei: Lig je nou nog niet in bed? Of was de spin je voor?
Moe vrij bed?
Ik ben MOE,
Ik heb VRIJ,
Waarom ga ik dan mijn BED niet in?
Op zich zelf
Adriaan was uit huis gegaan, hij was toen 23 en had een flatje kunnen krijgen, hij zou het zelf opknappen. Schilderen, behangen, vloerbedekken, het werd niet mooi. Rokers hadden voornoemde activiteiten wel nodig gemaakt maar ook drie lagen latex hadden geen egaal wit plaffond kunnen bewerkstelligen. Hoewel het behang op de rol mooi was werd hij van het ene soort duizelig en het andere soort was veel te donker, maar het geld was op en dit zou voorlopig ‘thuis’ moeten zijn.
Zijn moeder was verdrietig dat hij in die rommel ging wonen maar het was tijd, 23 jaar is te lang.
Adriaan was er gelukkig, hij kookte zelf, het ging hem makkelijker af dan hij zelf verwacht had. Thuis mocht hij nooit, dus hij had het altijd als iets bijzonders gezien, niet iets dat een sterveling kon leren. Maar je weet pas of je kunt koken als er iemand komt eten. Bas kwam eten en vond zijn prutje lekker, al at hij niet zo veel.
Boodschappen doen, dat viel hem tegen, dat moest iedere week en tussendoor nog een keer, dan ging hij wat vroeger weg, dat mocht van zijn baas. Maar het hield niet op, steeds weer die blikken, die flessen, die aardappels, dat vlees.
Al met al was Adriaan wel blij met de rust die hij nu eindelijk had, het grootste deel van de dag. De buren had hij geen last van, zijn moeder wist hij buiten de deur te houden door vakkundig niet thuis te zijn, daar was hij goed in geworden en Bas kwam maar eens in de twee/drie maanden.
Adriaan begon het beter te doen op zijn werk, hij was vrolijker en, zo vond hij zelf, aantrekkelijker. Hij rijp te worden voor een relatie. Maar dat was van later zorg.
Op het spoor
Nou nog eentje dan, en nu niet meer zeuren!
Smeedwerk (2)
-
And in the darkened underpass
I thought “Oh God, my chance has come at last”
But then a strange fear gripped me
And I just couldn’t ask.
— The Smiths, there is a light that never goes out
Bea en Claus (2)
Claus is onlangs geëerd met een nieuwe brug die het Kanaaleiland met Leidsche Rijn verbindt. Claus was nog nooit zo fotogeniek 😉
Geniet overigens van het ‘portrait’ formaat van bovenstaande foto. U zult dit niet vaak zien op KrakLog…
Bea en Claus (1)
Ik heb iets met de Beatrixsluizen in Vreeswijk. Die galerij boven is wel zo prachtig. Echt heel mooi. Ik kwam er als klein jongetje wel en vond dan de werking helemaal geweldig. Ik heb helaas geen foto gemaakt van de reservedeur die een paar honder meter verderop staat, het ‘rolletje’ was vol.
- Edwinek zei: Ja, die Trixsluizen. Ik woonde er een tijdje vlakbij, dus was er regelmatig fietsmatig te vinden. Ik las pas dat ze nogal verwaarloosd zijn, er vallen regelmatig stukken beton naar benee. Zonde, zonde. Rijkswaterstaat: opknappen!