Elementair rekenen

Ik was in december in Antwerpen. Dat doe ik ieder jaar met Edwinek en het is iedere keer weer een feest. Alleen gaat er financiëel nog wel eens iets mis en dat ligt aan mij.
Hoewel ik wiskundig redelijk onderlegd ben, is het elementair rekenwerk niet aan mij besteed, zeker als het om een zo oninteressant onderwerp gaat als geld. Zo gebeurde het dit jaar dat ik de treinkaartjes kocht. Treinkaartjes 1^e klasse zijn boel veel duur, dus voor het verrekenen had ik voorgesteld dat E. de rest van de dag zou bekostigen. Nu eten we altijd frieten bij frituur no. 1 dus de kosten zitten hem in de, eh, hoe zal ik het zeggen, eh, bollekes.
Niets mis mee allemaal maar op het einde van de avond zat ik E. voor te rekenen dat we quitte waren. Hij had ongeveer evenveel uitgegeven als de kosten van één (in mijn beleving zijn) treinkaartje, dus dat was klaar.
Enige tijd later wees E. mij erop dat dit niet klopte, dat was blijkbaar op een moment dat ik er niet zo mee bezig was, maar toen ik vanochtend wakker werd stond het me ineens helder voor de geest. Tuurlijk, het klopt niet, we hadden véél meer bollekes moeten drinken om quitte te komen. Edwinek, ik stel voor dat we dat dit jaar maar in Antwerpen maar moeten inhalen ;o)

P.S. Ik hoop dat ze op de foto ook weer Kunstwerk(2) bedoelen

Op het spoor (2)

Naar aanleiding van het commentaar op het vorige stukje: dank voor het grote vertrouwen in mijn Photoshop¹-capaciteiten, maar hij is echt ongefiddeld.
De trein stond in eerste instantie stil, wat handig is voor het maken van foto’s. Net toen ik een stukje terug liep om het fenomeen vanuit een andere hoek te nemen, ging hij heeeeeeel langzaam verder. Ik heb toen nog net foto 2 kunnen nemen. De wagons heb ik ook niet verder kunnen bekijken. Allemaal erg jammer dus. Misschien is er een spoorliefhebberd die ons wijzer kan maken? Of als er bezoekers zijn met kinderen, de volgende keer dat u naar het spoorwegmuseum gaat, vraag het even ;o)

1=Ik gebruik The Gimp i.p.v. Photoshop, daarmee ben ik waarschijnlijk een van de weinige legale webloggers van de wereld 😉

Op het spoor

Altijd al afgevraagd hoe ze hele lange spoorstaven vervoeren? Hier is het antwoord. Gewoon over het spoor. En als je een bochtje tegenkomt? Dan buig je de staafjes gewoon eventjes.

Kunswerk

Op mijn barre voettocht kwam ik dit kunstwerk tegen. Kunstwerken
(kunst·werk (het ~)

1. voortbrengsel van de beeldende kunsten => kunstproduct, kunstuiting
2. bouwwerk waarvoor andere materialen dan aarde en zand gebruikt zijn, zoals bij sluizen, viaducten enz.

en dan bedoel ik dus 2)
blijven me intrigeren. Ik vond ze als kind al prachtig, zoveel hout en die mooie witte kapjes. En maar in dat water staan. Daarnaast laten ze zich ook nog gewillig fotograferen. Joepie!

Wandeling

Heb vandaag een lange wandeling gemaakt in Amelisweerd/Rijnauwen en langs het water weer naar huis. Prachtig fotoweer, bewolkt en zon. Was goed om mijn hoofd weer op orde te krijgen.

Ket

Laat ik beginnen met eerlijk te zijn. Ket was 18 1/2 jaar oud, ze had diverse kwalen en al had ze daar weinig last van en waren ze goed behandelbaar, haar dood had niet als een verassing moeten komen.

Zo dat was even heel eerlijk en feitelijk, maar helaas het kwam als een grote schok. Als je een poes hebt die al vier jaar diabetes heeft kun je niet elke dag leven met het idee dat het ieder moment afgelopen kan zijn. Ze was altijd haar eigen zelf, met een hele duidelijke mening die ze, als die niet overeen kwam met die van ons, hard vloekend verkondigde. Wij (mw. Krak en ik) verwoordden haar gedachten meestal met ‘grote kolder’ en ‘allemaal onzin’. Ze maakt het goed en daar vaar je op. Bovendien is Annabelle de oudste en de ‘ziekste’. Wij gingen er dus helemaal vanuit dat zij de eerste zou zijn en Ket pas later. Dat was niet uitgesproken, maar het werkt blijkbaar wel zo.

In de beschrijving van ket staat dat haar gezang wat minder mooi werd. Dat bleek dus geen doofheid te zijn maar was een opkomende ‘gekte’ of ‘dementie’ als gevolg van de vergifteging door de te hoge nierfunctiewaarden. Het afgelopen weekeinde was ze misselijk geweest en had slecht gegeten wat door ons geduid werd als een te hoog bloedsuiker gehalte. Tot overmaat van ramp bleken de ‘plasstrookjes’ waarmee haar instelling gecontroleerd werd over de datum te zijn en was die meting dus niet meer betrouwbaar.
Naar de dierenarts dus. Toen we de afspraak maakte zei G. al dat het de nieren wel eens konden zijn. Dit vermoeden werd bevestigd door de torenhoge waarden in het bloed. Er was nog een optie om haar tweemaal daags een infuus te geven om het bloed te spoelen, het poesen equivalent van nierdialyse. Maar bij het geven van het eerste infuus bij de dierenarts bleek dat Ket daar in ieder geval niet veel voor voelde.

Gisterenavond heeft Ket thuis een spuitje gekregen. Het was de eerste keer dat we het thuis hebben laten doen en we willen het nooit meer anders. De stress die een dier heeft bij de laatste gang naar de dierenarts is volledig overbodig en past (voor ons gevoel) niet bij een beëindiging van het leven van een dierbaar huisgenoot.
Het feit dat Ket hier bleef na afloop is (misschien vreemd genoeg) ook erg prettig. De overgang van leven naar dood, naar helemaal weg wordt zo een geleidelijke en een veel minder ingrijpende.

Het is vreemd stil in huis. De overgang van vier naar drie poesen is groot al lijkt dat misschien raar. Ket was het metrum van het leven in huize Krak. Iedere ochtend om een vaste tijd werd zij geprikt en gevoederd en 7 1/2 uur later moest ze weer eten. Vier jaar lang was dat wat er gebeurde. Het zal wennen zijn voor de andere poesen dat het eten nu komt wanneer het ons uitkomt 😉 We kunnen weer uitslapen maar (zullen) schrikken als het negen uur is in plaats van acht uur, want shit: Ket! De wekker voor het middageten, hoeft niet meer.
Daarnaast was Ket een aanwezige poes. Altijd op schoot en ‘hoog’ in bed. De jonkies liggen aan het voeteneinde, Ket en Belle op het kussen of onder het dekbed. Als ik zat te werken zat Ket vaak op schoot, of in de stoel die achter me staat. Ket was graag enig-poes geweest, alle aandacht voor haar.
Ze laat een hoop gaten achter waarvan ik hoop dat de anderen gebruik zullen maken om meer op de voorgrond te komen.

Ket heeft een goed leven gehad, ze kon ontzettend genieten van in de zon, op schoot, in bed, in een mandje voor de verwarming, in de vensterbank op de verwarming liggen. Ze kon zich helemaal verliezen in het knuffelen waarbij ze zich volledig bloot gaf en zonder enige veiligheidsreserve als een babytje bij je liggen. Ik denk dat we goed bij elkaar pasten. We hebben bijna 13 jaar met haar gedeeld en we zullen haar erg missen.

P.S. Heel erg dank voor alle reacties, in de commentaren en via de mail. Het is fijn om zelfs via zo’n beginnende log al zoveel respons te krijgen.

Ket is dood

Ket heeft vanavond een spuitje gehad. Het ging de afgelopen dagen ineens snel berg afwaards, haar nieren hadden het nu echt begeven en haar lichaam raakte vergiftigd.

Morgen schrijf ik verder, het gaat nu even niet.

Helaas

Vandaag even niets, om vervelende omstandigheden. Misschien kan ik er morgen over schrijven.

Nou nog een keertje dan…

De Waarschuwingsdienst laat weer van zich horen, weer over de Kerio Firewall

 #########################################
 ## Waarschuwingsdienst - ALERT ##
 #########################################


Kerio Personal Firewall

Programma : Kerio Personal Firewall
Versie : Alle versies t/m 2.1.4
Besturingssysteem: Windows 98, Windows Me, Windows NT, Windows 2000,
 Windows XP

Deze email is een update op de eerder verstuurde alert over Kerio
Personal Firewall.

De reden voor deze update is dat de fabrikant, Kerio Technologies Inc.
een nieuwe versie van Kerio Personal Firewall heeft uitgebracht die twee
van de drie eerder gemelde zwakke plekken oplost. U kunt deze versie,
2.1.5, downloaden van de volgende locatie:
http://www.kerio.com/kpf_download.html

Wachton (2)

Ik heb al eens geschreven over mijn moeite met wachten. Wachten is voor mij geen passieve toestand, maar actief bezig zijn om de wachttijd te overleven.
Heb er geen van het wachten op treinen of bussen, dat gaat me heel goed af. Ik heb geen last van wachten bij dokter of tandarts.
Waar ik niet tegen kan is dus wachten op visite en wachten op mensen die ‘iets moeten doen voordat ik verder kan’. Vaak zijn dat kleinigheden. Een knopje omzetten, een regeltje intoetsen of alleen maar ‘ja’ zeggen.

Ik was een vroege gebruiker van ISDN, en dan bedoel ik dus ook vroeg. Om een indruk te geven: ik heb (had, maar lang verhaal) een voorweredlijk NT1 kastje dat niet in enige handleiding voorkomt voor het installeren van ADSL.

Helaas weet ik niet meer precies wanneer het was, dus echt indruk maken is er weer niet bij.
In de tijd dat bij mij ISDN werd geïnstalleerd was de procedure nog ingewikkeld. Er kwam een monteur langs, die sloot de NT1 aan en moest dan opdracht geven aan de centrale om de lijn om te zetten.

Het eerste probleem was dat de telefoon niet ‘binnen kwam’ op de plek waar ik dacht ISDN te gaan gebruiken. Mijn werkkamer is bedoeld als ‘slaapkamer ouders’ en hoewel daar een werkende telefoonaansluiting zat, was dat niet het binnenkomstpunt. Met enige social engineering is het me gelukt de vriendelijke PTT man (zo lang geleden is het) de NT1 aan te sluiten op mijn werkkamer. Daartoe werd de aansluiting in de woonkamer zorgvuldig verzegeld (mocht ik dus niet aankomen).
De eerste hindernis was genomen, nu moest echter de lijn omgezet worden. Ik geloof dat er één terminal was waarop dat kon en daar was een wachtrij voor.
Monteur kopje koffie? Ja graag. Verhalen over VI die bij hem niet optijd bezorgd werd en blijkbaar werd gelezen door collega van de post. Nog een kopje koffie. Probleem, lijn werkte niet. Monteur had inmiddels een uur zitten wachten bij mij thuis.
Het plan was nu dat hij in de centrale ging kijken. Na een uurtje was hij terug. “Nee in de centrale is niets mis”, bleek de monteur bij het verzegelen van mijn huiskameraansluiting twee draadjes verwisseld had.

Om een lang verhaal korter te maken. Ik kreeg ISDN en gelukkig beviel het, op enkele storingen na, goed en ik had kunnen oefenen met wachten, totaal iets van 2 1/2 uur…