Pootje over

Sieb is een beetje te dik, zwaarlijvig, oh-beesie. En hij is nogal op eten, vermoedelijk de oorzaak van het eerste. Hij krijgt dus, sinds de laatste weging minder eten. Een beetje minder, maar genoeg om zijn ik-moet-naar-bed-oh-mén-wanneer-krijg-ik-nou-mijn-voor-het-slapen-hapje-nukken te intensiveren. Kansloze aanvallen op onze extremiteiten (bij voorkeur ellebogen) en dominant gemekker, alles om hem op te hokken en zijn nachthapje te geven.
Tegenwoordig heeft hij ook een opgetild dominant aanvalspootje als hij dan uiteindelijk op de gang is gaan wachten tot we komen (ik geen eten? jullie geen gezelligheid). Toch overtuigt dat ook weer niet.