Pinguïn

Onthoudt u deze pinguïn. Ik moet nu weg…

Wind

Blijkbaar heeft het nogal gewaaid in de afgelopen dagen. Dit arme takje was niet het enige dat afgewaaid was.

Scheren (4)

Ik heb hem gekregen. Ik heb hem niet zelf gekocht. Ik weet niet hoe ze aan de haren komen en durf hem dus niet aan te raden, maar de dassenharenkwast is geweldig. Een varkensharenkwast wordt pluizig en is na verloop van tijd niet meer effectief, maar de dassenharenkwast blijft het doen, al jaren lang.

P.S. Ik wil ook niet weten hoe ze aan die haren komen…

Elementair rekenen

Ik was in december in Antwerpen. Dat doe ik ieder jaar met Edwinek en het is iedere keer weer een feest. Alleen gaat er financiëel nog wel eens iets mis en dat ligt aan mij.
Hoewel ik wiskundig redelijk onderlegd ben, is het elementair rekenwerk niet aan mij besteed, zeker als het om een zo oninteressant onderwerp gaat als geld. Zo gebeurde het dit jaar dat ik de treinkaartjes kocht. Treinkaartjes 1^e klasse zijn boel veel duur, dus voor het verrekenen had ik voorgesteld dat E. de rest van de dag zou bekostigen. Nu eten we altijd frieten bij frituur no. 1 dus de kosten zitten hem in de, eh, hoe zal ik het zeggen, eh, bollekes.
Niets mis mee allemaal maar op het einde van de avond zat ik E. voor te rekenen dat we quitte waren. Hij had ongeveer evenveel uitgegeven als de kosten van één (in mijn beleving zijn) treinkaartje, dus dat was klaar.
Enige tijd later wees E. mij erop dat dit niet klopte, dat was blijkbaar op een moment dat ik er niet zo mee bezig was, maar toen ik vanochtend wakker werd stond het me ineens helder voor de geest. Tuurlijk, het klopt niet, we hadden véél meer bollekes moeten drinken om quitte te komen. Edwinek, ik stel voor dat we dat dit jaar maar in Antwerpen maar moeten inhalen ;o)

P.S. Ik hoop dat ze op de foto ook weer Kunstwerk(2) bedoelen

Op het spoor (2)

Naar aanleiding van het commentaar op het vorige stukje: dank voor het grote vertrouwen in mijn Photoshop¹-capaciteiten, maar hij is echt ongefiddeld.
De trein stond in eerste instantie stil, wat handig is voor het maken van foto’s. Net toen ik een stukje terug liep om het fenomeen vanuit een andere hoek te nemen, ging hij heeeeeeel langzaam verder. Ik heb toen nog net foto 2 kunnen nemen. De wagons heb ik ook niet verder kunnen bekijken. Allemaal erg jammer dus. Misschien is er een spoorliefhebberd die ons wijzer kan maken? Of als er bezoekers zijn met kinderen, de volgende keer dat u naar het spoorwegmuseum gaat, vraag het even ;o)

1=Ik gebruik The Gimp i.p.v. Photoshop, daarmee ben ik waarschijnlijk een van de weinige legale webloggers van de wereld 😉

Op het spoor

Altijd al afgevraagd hoe ze hele lange spoorstaven vervoeren? Hier is het antwoord. Gewoon over het spoor. En als je een bochtje tegenkomt? Dan buig je de staafjes gewoon eventjes.

Kunswerk

Op mijn barre voettocht kwam ik dit kunstwerk tegen. Kunstwerken
(kunst·werk (het ~)

1. voortbrengsel van de beeldende kunsten => kunstproduct, kunstuiting
2. bouwwerk waarvoor andere materialen dan aarde en zand gebruikt zijn, zoals bij sluizen, viaducten enz.

en dan bedoel ik dus 2)
blijven me intrigeren. Ik vond ze als kind al prachtig, zoveel hout en die mooie witte kapjes. En maar in dat water staan. Daarnaast laten ze zich ook nog gewillig fotograferen. Joepie!

Wandeling

Heb vandaag een lange wandeling gemaakt in Amelisweerd/Rijnauwen en langs het water weer naar huis. Prachtig fotoweer, bewolkt en zon. Was goed om mijn hoofd weer op orde te krijgen.

Ket

Laat ik beginnen met eerlijk te zijn. Ket was 18 1/2 jaar oud, ze had diverse kwalen en al had ze daar weinig last van en waren ze goed behandelbaar, haar dood had niet als een verassing moeten komen.

Zo dat was even heel eerlijk en feitelijk, maar helaas het kwam als een grote schok. Als je een poes hebt die al vier jaar diabetes heeft kun je niet elke dag leven met het idee dat het ieder moment afgelopen kan zijn. Ze was altijd haar eigen zelf, met een hele duidelijke mening die ze, als die niet overeen kwam met die van ons, hard vloekend verkondigde. Wij (mw. Krak en ik) verwoordden haar gedachten meestal met ‘grote kolder’ en ‘allemaal onzin’. Ze maakt het goed en daar vaar je op. Bovendien is Annabelle de oudste en de ‘ziekste’. Wij gingen er dus helemaal vanuit dat zij de eerste zou zijn en Ket pas later. Dat was niet uitgesproken, maar het werkt blijkbaar wel zo.

In de beschrijving van ket staat dat haar gezang wat minder mooi werd. Dat bleek dus geen doofheid te zijn maar was een opkomende ‘gekte’ of ‘dementie’ als gevolg van de vergifteging door de te hoge nierfunctiewaarden. Het afgelopen weekeinde was ze misselijk geweest en had slecht gegeten wat door ons geduid werd als een te hoog bloedsuiker gehalte. Tot overmaat van ramp bleken de ‘plasstrookjes’ waarmee haar instelling gecontroleerd werd over de datum te zijn en was die meting dus niet meer betrouwbaar.
Naar de dierenarts dus. Toen we de afspraak maakte zei G. al dat het de nieren wel eens konden zijn. Dit vermoeden werd bevestigd door de torenhoge waarden in het bloed. Er was nog een optie om haar tweemaal daags een infuus te geven om het bloed te spoelen, het poesen equivalent van nierdialyse. Maar bij het geven van het eerste infuus bij de dierenarts bleek dat Ket daar in ieder geval niet veel voor voelde.

Gisterenavond heeft Ket thuis een spuitje gekregen. Het was de eerste keer dat we het thuis hebben laten doen en we willen het nooit meer anders. De stress die een dier heeft bij de laatste gang naar de dierenarts is volledig overbodig en past (voor ons gevoel) niet bij een beëindiging van het leven van een dierbaar huisgenoot.
Het feit dat Ket hier bleef na afloop is (misschien vreemd genoeg) ook erg prettig. De overgang van leven naar dood, naar helemaal weg wordt zo een geleidelijke en een veel minder ingrijpende.

Het is vreemd stil in huis. De overgang van vier naar drie poesen is groot al lijkt dat misschien raar. Ket was het metrum van het leven in huize Krak. Iedere ochtend om een vaste tijd werd zij geprikt en gevoederd en 7 1/2 uur later moest ze weer eten. Vier jaar lang was dat wat er gebeurde. Het zal wennen zijn voor de andere poesen dat het eten nu komt wanneer het ons uitkomt 😉 We kunnen weer uitslapen maar (zullen) schrikken als het negen uur is in plaats van acht uur, want shit: Ket! De wekker voor het middageten, hoeft niet meer.
Daarnaast was Ket een aanwezige poes. Altijd op schoot en ‘hoog’ in bed. De jonkies liggen aan het voeteneinde, Ket en Belle op het kussen of onder het dekbed. Als ik zat te werken zat Ket vaak op schoot, of in de stoel die achter me staat. Ket was graag enig-poes geweest, alle aandacht voor haar.
Ze laat een hoop gaten achter waarvan ik hoop dat de anderen gebruik zullen maken om meer op de voorgrond te komen.

Ket heeft een goed leven gehad, ze kon ontzettend genieten van in de zon, op schoot, in bed, in een mandje voor de verwarming, in de vensterbank op de verwarming liggen. Ze kon zich helemaal verliezen in het knuffelen waarbij ze zich volledig bloot gaf en zonder enige veiligheidsreserve als een babytje bij je liggen. Ik denk dat we goed bij elkaar pasten. We hebben bijna 13 jaar met haar gedeeld en we zullen haar erg missen.

P.S. Heel erg dank voor alle reacties, in de commentaren en via de mail. Het is fijn om zelfs via zo’n beginnende log al zoveel respons te krijgen.

Ket is dood

Ket heeft vanavond een spuitje gehad. Het ging de afgelopen dagen ineens snel berg afwaards, haar nieren hadden het nu echt begeven en haar lichaam raakte vergiftigd.

Morgen schrijf ik verder, het gaat nu even niet.