Vlabakje

De bami was lekker gisteren, erg lekker, maar net iets teveel.

– Wat ga ik hier mee doen?
– Het is wat veel om weg te gooien
– Ja, maar niet genoeg voor een maaltijd
– Als lunchhapje?
– Je mag het wel meenemen
– Okay, lekker, even een zakje pakken
– Nee doe het maar in een bakje, oh kijk het vla-emmertje

Zo fietste ik vanochtend naar huis met een vla-emmertje, en omdat het een hengseltje had, hing ik het aan mijn stuur, want leuk, gek maar leuk. Het emmertje was ik allang vergeten toen ik mijn vroegere buurvrouw, thans trouwe, enthousiaste Boris oppas tegen kwam. In de remmen en even staan babbelen. Was gezellig en leuk (ze gaan de badkamer verbouwen, dat u dat ook weer weet). En toen ik weer wegfietste, het laatste stukje naar mijn schuur, zag ik ineens het emmertje hangen. Wat zal ze gedacht hebben, een plastic emmertje met bami…

Tieperdetiep

Poeh, ik moest eerst even een stoot e-mails de deur uit stampen, dat was dus even van tieperdetiep, vandaar dat dit logje erg laat is. Mijn welgemeende, ex… ach wat ook. Het zonnetje schijnt zo lekker en komt tot op mijn armen (en ik zit helemaal achter in de kamer, het is dus heeeeel winter, maar zie wel dat de ramen ernstig gezeemd moeten worden, poeh!) zit met een lekker kopje brandmeesters en Boris lebbert lekker uit zijn waterbakje (fijn gehoor).
Iemand introduceerde zondag het woord ‘tevreden’ voor dit gevoel, ik geloof dat het spot-on is. Dus ik ga nog maar even verder zoemelen. Zoemelt u lekker mee, of bent u aan het stressen? Niet doen hoor! Lekker tevreden zoemelen, dat is ook leuk voor de mensen om u heen!

Stetsons anyone?

Ik heb een afspraak met lichtjuf, die vers uit Nashville terug is. Waarschijnlijk herkenbaar aan de stetson. De rituele hoed voor repatrierende Nashvillebezoekers. Herkennen zal geen probleem zijn, maaaaar. Ik weet nog niet hoe laat en nog niet waar. Da’s wel een probleem. Nu zit ik met de vraag:”Hoe laat bel/sms je iemand die met een knetterjetlag zit?”
Als u overigens wilt zien waarom ze vóór de kerst terug gekomen is, moet u even dit filmpje kijken:

En wat zeg je dan?

Ik had me ergens voorgenomen niet meer over religie te schrijven, omdat iedereen dat zelf maar moet uitzoeken. Toch kan ik het niet laten om dit filmpje te plaatsen. Dan mag u er zelf mee doen wat u wilt 😉

Oh, u had deze maand nog logjes verwacht?

Nouja, zeg! Krijg ik zomaar een mailtje:”Waar blijven je logjes?” Had u dan niet begrepen dat met de aanschaf van de rechten voor het publiceren van ‘papegaaivis’ het budget voor nieuwe stukjes op was?  Lees ‘m dus gauw nog maar een keer, u moet er de rest van de maand mee doen!

Oh wacht, dit kwam ik nog tegen, een filmpje dat ik bijna een jaar geleden gemaakt heb, die krijgt u dan nog even kado:

Papegaaivis

Waarom ben jij zo
blauw, zo blauwer
nog dan de zee?

Er is geen spiegel
waarin je jezelf
kunt bewonderen,

dus wat heeft het
mooiste blauw
voor zin? Alleen

aan die andere vis
zie je hoe blauw je
zelf eigenlijk bent.

Is dat verliefd?
Zien aan een ander
hoe mooi je bent?

(c) Ted van Lieshout 2005

Laatste aankondiging

Kwam gisteren nog langs de boekwinkel. Daar zit een briefje op de ruit, dat vanwege ziekte, de signeersessie op 13 december zal plaatsvinden. Dus toch vanmiddag. Helemaal snappen doe ik het niet, maar ik ga dus vanmiddag naar Ted. En om drie uur komt hier het gedicht, ik zal de klok van de server nog even gelijk zetten. Tot later!

Ja, ik hem, maar hij mij?!

Kijk, ik loop natuurlijk gewoon op een tafeltje af, met twee mennekes erachter. Eentje met een penseel en eentje met een pen. Klaar als klontje. Geen probleem. Maar hoe gaat dat andersom? Het is natuurlijk wel zo leuk dat hij zegt, als ik de deur open doe:”Hee, daar is yak” en amicaal zijn hand opsteekt, zo van een soort van “hoi!”
Maar ja, ik ben niet bekend natuurlijk. Zo gaat dat, met mensen die niet bekend zijn, of onder pseudoniem werken.
Ik kan natuurlijk een roos in mijn knoopsgat steken, maar mijn jas heeft geen knoopsgat. En om nou met schaar, naald en draad aan de slag te gaan, da’s ook-weer-zo-wat.
Dan maar een recente pasfoto:

Dan ga ik nu maar weer eens verder met gedichten uitzoeken…

Extra mededeling: yak had bijna-plat-ervaring

Dat was bijna einde yak, toen in de stromende regen, een automobileur, in een veel te grote auto, met één hand aan de telefoon, de andere hand wild draaiend aan zijn stuur een vermoedelijk illegale u-bocht maakte en mij niet zag, maar ik met een zelfontstijgende achterwielsliding en een hardgrondig G*DVERDEDG*DVER tot stilstand wist te komen, net iets te ver van de auto om met mijn voet een deuk achter te laten in het rechter portier, gewoon als aandenken. 

De dood van een held

Mensen die mij van live kennen, kennen zeer waarschijnlijk ook mijn grouphugslot. Ooit gekocht om Plouf mee vast te kunnen zetten, maar later vooral gebruikt om record-aantallen fietsen mee aan paal of grachthek vast te zetten. Onder de indruk was men (u) van dit slot.

Vier vijf fietsen
Niets was hem te veel
Behalve dan
De vele nachten die hij
In de afgelopen maanden
Buiten heeft moeten staan
Aan de croeselaan

Ik was hem aan het verzorgen, met olie, kruip en anderszinds, en toen brak het sleuteltje af, zo van knak zeg maar. Na twaalf jaar trouwe dienst, nemen wij afscheid van het grouphugslot (met vele tranen en ook (niet te vermijden) veel snot).

P.S. Het lege bierflesje dat voor de schaal toegevoegd is, heb ik vanmiddag in het herfstzonnetje op mijn balkonnetje soldaat gemaakt. Lekker hoor, zo’n warme herfst.