Onze duif

Die fijne duif, die in onze boom geboren is, volgens ons zien we hem nog af en toe, al is hij niet heel herkenbaar, omdat hij geen kleine duif meer is. Het is best wel een flinke jongen geworden. Ik weet niet of eerste jaars duiven ook extra opblazen. Als ik zou moeten omschrijven waarom ik denk dat het onze duif is, zou ik het moeten omschrijven als dat hij er een beetje dom en doelloos uitziet. Een beetje als een brugklasser die nog eens gaat kijken op z’n oude basisschool.

Het gaat er ook niet zozeer om dat hij het is, het gaat er meer om dat het blijkbaar voelt als ónze duif. Alsof wij ooit de behoefte voor een eigen duif gevoeld hebben. Maar nu is hij er (als het hem is natuurlijk) en dus dat.

Wonderlijk maar niet minder grappig, zal ik maar zeggen.