Baribari

Na lang, heel lang wachten zijn ze dan toch binnen. De baritongitaarsnaren. Enig handicap is dat ik geen baritongitaar heb, zou je zeggen. Ach dat valt wel mee.
Ik heb nog namelijk wel een aantal arm oude waardearme gitaren die voor dit soort ‘dierproeven’ beschikbaar willen zijn. Ja willen, want als een dergelijk experiment een succes is, kan het betekenen dat gitaar in kwestie weer in gebruik genomen wordt.
Techniekalarm:

Nu was het ver weggezakte natuurkunde ophalen: de staande golf op opgespannen snaar. Een baritongitaar is langer en steviger om de dikkere snaren aan te kunnen. Proefdiergitaar is noch langer, noch steviger, dus was het de vraag of hij gevaar zou lopen.
Blijkt het antwoord gewoon in het zakje te zitten. De trekspanningen staan daarin gewoon opgemeten op de lengte van een gewone lengte gitaar, en dat waren geen schrikbarende getallen. Ben nu eigenlijk wel blij dat ik geen baritongitaar heb, want daarop moeten de snaren strakker gespannen worden om de zelfde toonhoogte te krijgen als ik nu heb.

Ut klinkt lekker overigens (hoera), maar heb nog geen tijd gehad om e.e.a. vast te leggen voor uw oren. De gitaar is nu een kwart lager (B  in plaats van E dus). Heel fijn.
Hier gaat u meer van horen 😉

Revalideren Schmevalideren

Het positieve van revalideren is natuurlijk dat je naar een betere toestand aan het werken bent. Er zit optimisme in, of vraagt het daarom. En het gaat echt wel goed, geen eh… klachten, dat niet.
Maar het houdt je wel bezig. Zo doet mijn linker heup als ik er te lang op geslapen heb best wel soort van auw de dag erna. Ik wil niet piepen ofzo, ik snap het allemaal, maar echt lekker lopen doet dat niet.
Droomde ik vannacht dat er mensen achter mijn rug mijn loopje na liepen te doen. Ik krijg dat beeld niet uit mijn hoofd en heb de neiging om licht paranoïde binnen te blijven, alles zo veel mogelijk op de fiets te doen en ach…
Zo erg is het niet, maar een licht verontrustende droom was het wel.

God bestaat, maar niet in mijn maat…

Wij hadden thuis een bijbel waaruit soms (met vlagen) uit voorgelezen werd. Ik weet niet meer welke het precies was, maar vrijwel zeker bevatte het afbeeldingen van de hand van Gustave Doré. Doorgaans enge plaatjes, maar wel met een overtuigende, je ne sais qua.
Toch heeft het niet gewerkt om de inhoud te laten plakken, maar vanaf vandaag wel Dieu crée la lumière als achtergrond van KrakLog en ik kan u zeggen: Er was licht!

De afbeeldingen staan allemaal voor het grijpen.

Drank maakt meer…

Foto: door mij genomen met het toestel van evt.¹ in het Van Abbe Museum, twee dagen voor ik mijn heup brak…
In drukke tijden moet je goed voor jezelf zorgen. Dat is een redelijk algemene stelregel waar je van uit kunt gaan, ofzo.
En dus hadden U en ik afgesproken om na onze drukke dag, af te spreken in ‘t Ledig Erf voor een biertje en BG. Vanaf hier splitst het verhaal zich en gaat het alleen nog over mij. Ik heb een vriendinnetje van onbesproken gedrag, en om dat zo te houden, moet ik het gedrag hier onbesproken laten.
Het begon heel rustig met een LTD met voornoemde BG. Daarna kwam er een bekende die op zijn wederhelft wachtte als vanwege tegenwind. Wat resulteerde in een tweede LTD, niet resulteert in een LTQ, voor alle duidelijkheid. De gezelligheid nam nog verder toe bij het arriveren van voornoemde wederhelft. En een (overigens laatste) LTD, vergezeld van NMS want tegenover drank moet voeder staan.
Op weg naar huis was nu het probleem: wat gaan wij eten? Is het na zoveel viezigheid nog wel veilig om daar iets gezonds achteraan te nemen? Zodoende werd bij de te-dichtbij-e vetshop een gemagnetreerde vegetarische loempia en een frietje met gehaald.

Ik werd wakker met een licht brak gevoel, helemaal snappen doe ik dat niet.

^{1 die zich van het gedrag in dit stukje volledig distantieert.}

Nonsjalanse loont

Weet je waar je met de paasdagen terecht kunt komen als je tijdens een verjaardag een keertje nonchalant knikt?
Hiero

Hoort u mij klagen?

Het stukje dat niet kwam…

Ik weet het, u zit niet te wachten op een stukje over een stukje dat maar niet komen wil, maar het stukje dat niet komen wil komt maar niet en de leiding waarlangs de stukjes komen zit er een beetje door verstopt. Vandaar.
Zoiets had het stukje moeten worden, maar u mag het gewoon overslaan en verder gaan bij het tussenkopje:

Vorige week hoorde ik bij een laat journaal over het ‘drama in het UMC.’ Ik zat meteen rechtop in bed, want in de uitleg van het gebeurde zaten grote tegenspraken. Tot het openen van de sleutel was alles normaal, daarna ging het mis. In de totale populatie was de sterfte normaal, maar de verdeling was raar. In zo’n geval ligt het eerder voor de hand dat er iets in statistisch minder waarschijnlijke gebieden gebeurd is, dan dat er een oorzakelijk verband is tussen het gebruikte middel en de hogere sterfte. Een zwak punt van de doorgaans krachtige techniek is dat er wél een toevalsfactor in zit en die óók tot dit soort resultaten kan leiden. De kans is klein, maar er worden heeeeel veeeeel onderzoeken gedaan, dan kán het dus een keertje gebeuren.
In de verhalen van het UMC komt nergens het woordje toeval voor en wordt de oorzakelijkheid als onomstoten gepresenteerd. Iets waar het UMC maar zeker ook de nabestaanden niet bij gebaat zijn.

Tot zover het stukje dat niet wilde worden wat het worden moest en het nog steeds niet is.

HIER VERDER LEZEN
Ja, want de baritongitaarexperimenten gaan door. Zo heb ik nu mijn staalsnarige akoestische gitaar omlaag gestemd van E naar C met gewone snaren. De snaren worden dan te slap om nog zuiver en mooi te klinken, maar als je voorzichtig doet, kán het zo klinken:

Grappig: dit is met het piëzo brug-element opgenomen omdat er maar heel weinig geluid van de gitaar zelf afkomt. Zodoende was er geen microfoon die het nonchalante gesprek tijdens de opname van de melodie registreerde. Zodoende weet u nu niet dat mij gevraagd werd te helpen met het opvouwen van de was, noch dat ik aankondigde aan het einde van de opname dat te doen.

Karmamelk

Hij belde beneden in het portiek aan, terwijl ik vriendinnetje U verwachtte. Dus ik pak het ding van de haak en zeg gretig:
  – Jahaaaa?
Na korte stilte zegt een aarzelende stem:
  – Oh, wat fijn dat ik u thuis tref, er ligt namelijk een goede hoop…
Ik dacht meteen ‘sjit, er heeft iemand in het portiek zitten poepen, net nu ik er nog woon’ zodat ik het einde van zijn zin niet mee kreeg, al was wel duidelijk dat ik het fout had. Wat onhandig hard riep ik:
  – Wat voor hoop? Hoe bedoelt u hoop?
Nu nog stamelender kwam er iets uit over de goede hoop die voor mij in het verschiet lag. En of ik Jesus kende. Toen deed ik het ergste wat ik kon doen, ik grinnikte. Dat wilde ik niet, maar ik had er geen controle over. Zo kan dat gaan, niet?
Ik bedankte hem en wenste hem veel succes.
  – Kan ik nog iets voor u achterlaten?
Maar ik was veel te bang dat hij alsnog een hoop zou doen in het portiek. Liever niet dus.

Le papa pingouin!

Er zijn van die liedjes die na een keer vast zitten en nooit meer weg gaan. Vaak zijn dat liedjes met veel herhalingen. Zo hoorde ik bovenstaand liedje één keer, zevenentwintig jaar geleden en met enige regelmaat zing ik het nog, zo ook net en jahoor het staat er gewoon op. 

Het kon slechter

Ik was vandaag dus bij de orthoman en die heeft me groen licht gegeven voor alle bewegingen en belastingen die bij een normaal been horen. Hiep hoera!
As a side note: de botdichtheid was niet helemaal fout, maar wel zo fout dat er verder gekeken gaat worden. Ik heb nu een date met de internist op een don’t call us, we call you basis. Daar kan ik slecht tegen, maar ach. We gaan het wel zien. Voorlopig ga ik eerst maar eens kijken waar binnen kort dansavonden zijn…

Witter dan With

Soms zit je met de gevolgen van beslissingen¹ uit het verleden, van jezelf of van anderen, dat is eigenlijk niet zo belangrijk. Zo zit ik nu met een wit aanrecht. Met zo’n fijn klein miezerwerkje erin, dat vakkundig vast weet te houden aan het vuil van jaren. ‘Alles geprobeerd, niets helpt.’ Zo’n aanrecht dus. En ook een ‘eigenlijk kan dit niet meer’ aanrecht.
Toen werd het zondag, de dag waarop de kriebels tot ramen zemen en andere huishoudelijke verboden daden. Schuurmiddel en een vatenkwast, veel geduld en kramp, maar het rechter deel van het aanrecht is als nieuw. Witter dan With. Blinkend, nee Blienkend! Kijken hoe lang het duurt.

Oh, en ik had nog wat liggen, iets waar ik een ‘leukere versie’ van zou maken, maar dat komt er natuurlijk nimmer van. Dus hier is mijn eerste echte gospel:

^{1 = al dan niet door zichzelf genomen, zo zijn beslissingen namelijk wel eens.}