Ze doen het voor mij!

Ik vind stemmen altijd weer een feestje. Zo ook gisteren. Ik moest naar kiesdistrict 137 in De Kleine Dichter¹, maar toen ik daar binnenliep zag ik tot mijn verbazing een dubbele opstelling, twee tafels, met twee groepjes comité. Eén met een briefje 137 één met een briefje 138. Blijkbaar had één van de twee geen eigen ruimte kunnen vinden en dus hokte ze nu².
Ik dacht hardop en zei:
 - Ah, 138, daar moet ik helemaal niets van hebben!
District 137 ging met me mee al merkte ik wel op dat de Japanse Mix van 138 net iets lekkerder was dan die van 137, maar dat ik me niet om liet kopen. Ja, ik ben leuk voor kies comités.

Later vroeg ik mij af wat die mensen er nou toe bracht om daar zo’n hele dag te gaan zitten. Natuurlijk kwamen eerst de nobele, democratisch gewortelde gemeenplaatsen bij me boven, maar de kern des poedels was onvermijdelijk: het is gewoon gezellig, of erger nog: ze doen het om mij^3,4!

^{1 zo heet de basisschool in mijn wijk, de… ja, dichterswijk…
2 bij Sonja’s Goednieuwsshow was ooit een juffrouw die vond dat het woord ‘hokken’ maar eens weg moest, omdat het naar klonk. Het moest vervangen worden door… ‘eren’, I kid you not,
3 arm kiesdistrict 138 en alle andere kiesdistricten die het zonder mijn zonnige kiezersgedrag moeten stellen.
4 als een soort van PS, het was wel weer eens grappig om met een papieren formulier te moeten stemmen, met zo’n fijn rood potlood aan een iets te kort touwtje. In mijn hokje was het touwtje rechts vastgemaakt zodat het stemmen op de grote partijen bemoeilijkt werd.}
 

Kwetsbare nopjes

Na dagenlang mopperig geweest te zijn is yak in zijn nopjes. Echt wel! Zo hebben U en ik:

1. Ik heb een baardtrimmer gekocht (omdat de tondeuze die ik er voor gebruikte hapte. De eerste hap per trimbeurt denk je auw, bij de tiende ga je huilen)
2. Een hele boel rommel naar de vuilstort gebracht (we hadden bijna het grof vuil besteld toen we zagen dat eigenlijk bijna niets van wat we kwijt wilden via het grofvuil mocht. Een tochtje naar het afvalscheidingssation was dus nodig), en dan denk je na afloop: waarom hebben we daar zo lang mee gewacht.
3. Ik heb een extra tafel in mijn werkkamer zodat ik nu ruimte heb om projectdingetjes zoasl het uittekenen van dingen (op papier ja!) op een tafel te doen waarbij ik niet ondertussen ook aan mijn computer zit. Bovendien kan hij als bespreektafel dienen. Vet cool dus.

Loop nu te zingen, van je hop hoi joezee, tralahieplala. En nu luister ik naar dit:

Yak is een lul van onbestemde leeftijd

Ik zat PinkPop te kijken en ik vond het allemaal maar niks. Madness die ongeïnspireerd door een te laag gehouden hoepel springt. Bruce Springsteen? En dan allemaal bandjes die teruggrijpen op bandjes die teruggrijpen op bandjes die teruggrijpen etc.
Lichtpuntjes? Jawel, De Jeugd van Tegenwoordig die toen het begon te regenen onder de overkapping vandaan kwamen en zich nat lieten regenen en na afloop helemaal hieperdepiep waren. En natuurlijk Utrechts trots, onze eigen Zappa: Kyteman, wat een feest op dat podium!
Dus ik ben een soort van oude lul, maar dan anders.
Feest maar even mee ook:

Onverwacht exHoogeveens bezoek

Soms kan het gebeuren dat je de dingen waar je maar niet aan toe komt, ineens doet. Zo had ik aargh tijden niet gezien, zo zit ze in mijn achtertuintje verse muntthee te drinken. Zomaar, omdat ze er toch was.  En dat was erg gezellig.
Was sowieso een boeiend weekend, want we hadden ook nog eens klusseritis en wandelitis, zodat mijn werkkamer eindelijk in bedoelde toestand is (na het vervangen van een deel van de kozijnen) en dat we drie leuke wandelingen gemaakt hebben. Wonderweekend dus.

Achterwerk

Analyse van de huidige situatie, samengesteld met informatie uit diverse bronnen:

In het begin was er niets en dat ontplofte. De brokstukken daarvan vormden al snel de zon, de aarde, de maan, de kredietcrisis en Jan-Smit-gate.
En omdat we voortkomen uit de Big Bang, zijn we allemaal nog steeds een Beetje Bang.

Dat u het weer weet.

Downloadtrek

Mijn liedjes zijn kurzfristig nicht verfugbar. Er is een of andere idioot een hele berg mp3-tjes aan het downloaden, en dat zou me op kosten kunnen jagen. Gevaarlijke gekken!

Klabamboemrimmeldebim boing boing

Eerst heel veel onweer, en daarna? Daarna sloeg een kerkklok gedurende een uur, dat alles om een uur of half vier ‘s nachts. Leuk he?

In het kader van u vraagt

Draaien wij. Dat begrijpt u. Kussens kunnen zomaar ineens, onaangekondigd¹ een riptuur ondergaan. Dat bleek van de week. Het is dan afhankelijk van het innerlijk wezen van het kussen of dat in rampen, vreselijke rampen of afschuwelijke rampen ontaardt.
In mijn geval ging het tot op zekere hoogte op de niet-stoffige-toestanden-met-veertjes-die-bovendien-in-je-wang-prikken gekochte katoenenpluizenbolletjesdingen inhoud nog wel goed, ware het niet dat die bolletjes ook weer haken en kleven aan alles wat ze tegen komen.
Luste de stofzuiger ze? Ja, Miele, er is geen betere…
Foto’s zijn er niet, hooguit van de stofzuiger.

^{1 Nouja, dat is iets te veel fud, er zat in het ondersloop (leuk gebruik he? Doet u dat ook, een sloop tussen uw sloop en uw kussen) al een tijdje een scheur, maar betekent dat dan dat de rest van het kussen er ook aan gaat?}

Schermutselingen

Toen mijn schoonvader mijn werkkamer zag, vroeg hij waarom ik toch twee beeldschermen had. Terry Prattchett¹ geeft als antwoord op de vraag waarom hij zes schermen heeft:”Omdat ik geen plek heb voor meer”, mijn antwoord was hem op de taakbalk² te wijzen alwaar 22 terminals, 24 editors open stonden naast nog wat los ander grut. Kortom, ik had meer plek nodig én ik had nog plek voor meer, want ik had pas twee schermen en geen zes.
De voorzienigheid³ zorgde ervoor dat ik een tijdschrift in handen kreeg met daarin een overzicht van grote beeldschermen en hun kostprijs. Die viel mee en na korte inspectie bleken er nog goedkopere te zijn ook.
Een wandelingetje naar de beeldschermenleverancier later heb ik nu een groot scherm en een groter scherm. In totaal heb ik nu driemiljoendrihondervierentachtigduizenddriehonderentwintig beeldpuntjes tot mijn beschikking en ik denk dat dat de komende weken nog wel toereikend is. Daarna zien we wel weer.
Hoe dat er-uit-ziet? Nou zo:

Waarmee meteen een belofte is ingelost van het laten zien hoe fraai de pad van Edwinek wallpaperdt. Het is overigens uitzonderlijk dat die te zien is, maar dat is weer een heel ander verhaal.

^{1 Ah dat doet mij er aan denken dat ik nog wat op moet sturen…
2 Zo heet dat in het Nederlands
3 okay ik heb een abonnement op dat tijdschrift, maar vaak lezen doe ik het niet}

Ups en downs

Jeetje wat vliegt de tijd toch. Maar het komt, ik heb zo lekker gewandeld gisteren. Echt dat je zegt, men wat lekker. En weer gewoon vanuit huis. En op maandag is het zelfs langs de kromme Rijn nog goed toeven. En lekker weer én, en een halve pannenkoek.
Geen hele dus, nee een halve. Want het was drie uur ‘s middags en we zouden lekker gaan eten ‘s avonds en als je een hele pannenkoek neemt, dan lust je ‘s avonds niets meer.
Dus het werd een halve pannenkoek. Niet meer (maar zeker ook niet minder).
Met de trein terug en daar op een nieuw hoofdkussen uit geweest. Mijn oude kussen was ontploft (wil je niet weten). Dat lijkt misschien makkelijker dan het is, want bij een (ik noem maar) V&D hebben ze wel iets van acht (als het er niet meer zijn) verschillende soorten hardheden en vullingen. Grootdeels te stoffig voor een astma jongetje en om op dat laatste thema door te gaan bleek ik een kinderkussen mee naar huis te nemen (maar volwassenen nemen die ook hoor!).
Slaapt heerlijk.