Progress can’t be stopped

Even van de allergrootste mysteries in de automatisering (direct na de gebruikersacceptatie van ontwerp en denkfouten) is de progress bar. Hij geeft doorgaan alles aan behalve progress. Hij geeft twee dingen wel aan. 1. Dat hij nog niet klaar is en 2. Dat hij nog bezig is. [colletout]Dat eerste is natuurlijk sowieso duidelijk. Daarvoor heb je geen progressbar nodig. Je ziet dat hij nog niet gedaan heeft wat hij zou doen aan het feit dat hij het nog niet gedaan heeft. Dat hij nog bezig is en echt iets aan het doen is zou nog fijn zijn, ware het niet dat progressbars daar notoir slecht in zijn. Ze staan vaak erg lang stil, bij voorkeur op 99%.

Leuk druk maakt ook moe

Dat vind ik toch wel zo ontzettend jammer. Ben met verschrikkelijk leuke dingen bezig, heb het qua van werk erg leuk druk, ga weer in de kinderboekenweek optreden, ben weer fijn aan het loggen. Heb absoluut niet het gevoel dat ik van alles moet¹[colletout] alleen word ik er toch moe van. Gisterenavond nog niet, maar nu! Poh! En dan moet ik natuurlijk vroeg naar bed en daar heb ik dan weer geen zin in.

De mens is een doodgewoontedier

Het is alweer een tijdje geleden dat ik iets serieus geschreven heb hier en dat komt goed uit, want dat betekent dat u inmiddels wel weer een wat serieuzer stukje van me kunt hebben. U en ik waren  uit wandelen in Zeeland¹ en even voorbij Zouterlande zag ik bij een bunker bovenstaand hekje met daarop een hele verzameling groeten aan overledenen. Vreemd en tegelijk ontroerend. Hoe is dit gegroeid? Was er een schaap dat daar een speciale plek had met zijn/haar geliefde en om dat te markeren daar een boodschap achtergelaten? En was een schaap genoeg om de kudde mee te krijgen? Het was best een mooie plek, maar het opschrijven van een naam op een hekje? Ik krijg er meteen van die emo-puber-associaties bij. [colletout] Ik denk wel eens dat ik gewoon wat egocentrisch ben in mijn herdenken. Als ik iets schrijf of een liedje maak, dan gaat het vooral over mijn gevoel daarbij. Elke poging om een soort van monument voor A. te maken strandt in de eerste ronde.

Vooral omdat elk monument zo lelijk is in vergelijking met het origineel. En een eerbetoon op zo’n directe manier kan toch nooit iets opleveren.

Ik hoop van ganser harte dat Tonnie zacht rust, wat en waar dat ook moge zijn. Ik hoop dat het de graffitiïst  een warm gevoel geeft dit bij wijze van meditatie geschreven te hebben. Maar ik denk niet dat Tonnie het komt lezen. Hoeft ook niet. Toch?

Zondagwandeltje van een paar weken terug…

Waarschijnlijk is hij nu niet zo mooi meer, maar hij deed haast pijn aan je ogen toen. Kwamen ook nog blozende haengjongeren tegen. Het gooise soort.

Zondagmiddagoverdenking

Het gebeurt niet alle zondagmiddagen, maar er zijn zondagmiddagen die dat wel met met doen: tot overdenking stemmen. Nu denkt (en hoopt) u natuurlijk:”Oh fijne warme overdenkingen over wereldvrede en zielerust”, maar neen, niets van dat alles. Ik zou dit weekend namelijk liedjes gemaakt hebben. Ik dacht zelfs heel optimistisch dat het er wel vier zouden worden, maar de teller is op nul blijven steken.

Er is een deadline voor die liedjes en ik moet ze ook nog van buiten leren, dus de tijd begint te dringen.[colletout]Ik durf zelfs niet zo goed uit te rekenen hoeveel tijd ik nog precies heb. Ik denk maar een week of drie, en misschien is het zelfs wel minder.

Heb ik u al zenuwachtig gemaakt? Zenuwachtiger dan ik nu ben? Dan is mijn zondagmiddagoverdenking toch nog succesvol geweest, want er komt een serene rust over mij heen. Straks maar eens een fijne film gaan kijken. Er ligt een fraaie nieuwe verfilming van Sjaan Eiere op ons te wachten.

Gansomlegging

Natuurlijk kan het helemaal geen kwaad. Ze doen niks. Ze zijn banger voor jou dan jij voor zullie. Allemaal helemaal waar. Toch loop ik graag een stukje om, gewoon uit respect, respect voor mezelf, dat ik niet ordinair hoef te gillen als ze me pikken.

Een nieuw begin

KrakLog wordt nu geserveerd door WordPress. Op het ogenblik vind ik dat eigenlijk zo goed dat ik niet zo goed meer kan verantwoorden om de software zelf te maken en bij te houden.

En wel een keigoed nieuw begin? Ach wie zal het zeggen. Mijn eigen weblogsoftware was oud en moe, en ik had geen zin om daar nog heel veel tijd in te stoppen. Dus een nieuw begin dan maar. U gaat daar ook baat bij hebben (hoop ik) want het betekent dat ik weer vaker stukjes ga schrijven (dit is geen belofte).En er is zoveel te vertellen en ik ben zulke leuke dingen aan het doen. Dus wat houdt mij tegen? Nou, het feit dat ik zoveel leuke dingen aan het doen ben dat ik niet meer toe kom aan het maken van logjes. Ohja, nouja, wat ever, dit is een nieuw begin en ik heb weer zin. Doet u het daar maar eventjes mee.

 

Met innige groetjes,

 

yak

Het wrede van een lange vakantie

Okay, dat was dus een maand vakantie. Nu wreed al weer de vierde werkdag en een deadline voor vanavond. Tijd dus om een stukje te schrijven, want deadlines zijn er voor om in crunchtime te worden volbracht.
Tijd dus ook om even te mijmeren over fijne Franse bieren en terrasjes en van die echte types waardoor je gaat denken, goh, misschien is het heel niet zo slecht om hier te wonen. Onzin natuurlijk, maar op zo’n terrasje met bbh patron. Oh.

Het laatste vuurtje

En morgen het begin van de terugtocht.. Snif

Uitzicht uit tent

Vannacht uit slaap gehouden door dat gezellige geluid van regen op de tent. Veel lang regen tent herrie en geen oordopjes. Vandaag alweer fijn in het zonnetje gewandeld. Nu een beetje frisjes, maar geen klachten.