Defunctus

Hoewel het restaureren van het ventilatortje, wel het gewenste effect had (een werkende ventilator), is de processor toch dusdanig beschadigd dat ik op zoek moet naar eenen nieuwen. Dat wil zeggen, een nieuwe ouwe, want het is een AMD-K6-2 en die worden niet meer gemaakt. Mw. Krak is nu heel verdrietig. Ontroostbaar. Ze zit de hele dag droevig naar het scherm te staren, in een toestand van ongeloof dat er nu toch echt geen letters op het scherm meer komen en dat ze niet bij haar mail kan. Heeeeel sielig.
Morgen gaat jac kijken of hij bij de tweedehandswinkel iets kan krijgen wat de oude Ambrosia weer levend kan maken. Een soort harttransplantatie.

Auw

“Kijk, de nieuwe keukenrolhouder is zo scherp dat je ook halve velletjes kan afscheuren, RATSSSS”. En daar ging mijn vinger tegen het afscheurzaagje. Verdomd Brab’tia, wat heb je dat scherp gemaakt.

Exotisch eten

Mijn keuken is in het algemeen het podium voor uitheemse gerechten. Dat wil zeggen, dingen met rijst, dingen als kies uit de oven of iets geroerwokts.

Maar af en toe denk ik: Ik heb zin in, gekookte aardappeltjes met boontjes en su. Vroeger was daar dan ook nog een stukje vlees bij geweest, maar dat is nu vervangen door sjampionnetjes en uitjes. Dat levert dan meteen samen de su op, ondersteund door wat ketjap.
Gisteren dus ook. En nu staan er koude, gekookte aardappeltjes in de koelkast. Niet genoeg voor een maaltijd, wel genoeg om te bakken en op brood op te eten.
Vanavond weer gewoon hoor. Maar vanmiddag nog even exotisch ouderwets.

Punten!

Hoeveel ik ook van kleur houd, mag ik het graag af en toe zwart wit stellen. Alleen bij plaatjes hoor.

Restaureren

Ik wordt oud, dat wil zeggen, ik begin trekken te vertonen die ik alleen kan verklaren uit oud worden. Ik zal het uitleggen.

Mijn DvD speler ging kapot. DvD spelers van de kwaliteit die ik heb kosten nu nog maar Eur. 50 dus waarom zou ik hem nog laten repareren. Laat ik hem toch nog even openschroeven, er is misschien wel iets eenvoudigs los. Na een half uur aandrukken van IC’s (sjips) de boosdoener gevonden. Een geheugenchipje was blijkbaar niet goed gesoldeerd. Nagesoldeerd: Werken.

De PC van mw. Krak stond gisteren te piepen. Normaalgesproken het teken dat het heel erg heet is en de koeling het niet redt. Maar hij stond nu in een niet verwarmde kamer en geloof me het was daar koud. Lange-afstand-diagnose: Koelerventilator kapot.
PC opengeschroefd. Ventilator stond inderdaad stil. Draaide moeilijk: Olien. Losgeschroefd, geolied, liep beter. Weer aangsloten, nada. Op draadjes gedrukt: draaien.
Draadje opnieuw gesoldeerd en de ventilator doet het weer.

Ik word oud. Ik zou vroeger beide apparaten uit het raam gegooid hebben en het als aanleiding voor het kopen van iets mooiers of beters hebben gezien. Nu ben ik als een kind zo blij dat het me gelukt is om te ontsnappen aan die vervelende cyclus. Beide apparaten gaan waarschijnlijk nog een hele tijd mee en als ik inderdaad zo oud aan het worden ben, overleven ze me misschien ook nog wel 😉

Fietsch

Hieperdepiep, hoera! Ik heb een nieuwe voorband! Nieuwe binnen- en buitenband van het type NimmerLek(R). Nu kan ik de wereld weer aan!

Kiektan

De havenmondstrekdamsteigerconstructie van Veere, with a twist.

Galop

In draf, in galop en dan struikelen. Misschien wil ik te veel. Ik wil nu eventjes niets. Ik wil nu eventjes terug naar de basis, vandaar dat u mij hier nu kunt lezen.
Ik heb net een telefoontje achter de rug, een ontspannen telefoontje, dat wil zeggen, een telefoontje dat ontspannen werd, in het begin was ik aan het stuiteren omdat het over een onderwerp ging waar ik me druk over maak(te). Ik wil heel veel, maar er komt weinig uit mijn handen. Misschien moet ik dat eens omkeren. Het streefloze streven weer in het leven roepen. Doen wat je kunt en dan verder maar zien wat er van komt. Ik heb het lot van de wereld niet in mijn handen en als het mis mag gaan is de kans het grootst dat het goed komt.
Nee ik zit niet in een dip. Ik ben vrij vrolijk, maar ik ben wel een beetje moe. Moe van de verbouwing, moe van de wanorde die het met zich mee brengt en moe van de andere dingen waar ik me druk over maak, maar eigenlijk niet zo belangrijk zijn als ze misschien wel lijken.
Ik moet weer eens op mijn kont gaan zitten en even fwiew zeggen (is heel belangrijk fwiew zeggen). Even de boel ordenen, schoonmaken en verder gaan.

Muis

Bij wat flauwe omzwervingen kwam ik bij de programmeertaal Mouse uit. Leuk, grappig en vooral ook goed om weer te zien hoe eenvoudig een taal te implementeren kan zijn: verleg het probleem naar de gebruiker.
Toen ik jong was, was (was-was) BASIC de “taal waarmee je aan de slag ging”. In het begin zonder computer, ik heb nog programma’s geschreven op de schrijfmachine en die, min of meer, met de hand uitgevoerd. Zielig he? Toch heb ik daar, inmiddels, tedere herinneringen aan.
Ik heb gisteren een paar kleine programmatjes geschreven in Mouse, ik kan het iedereen aanraden als frisse afwisseling.

Was-was

Mijn vader zong wel eens:

Ik wou dat ik van was was
en jij van terpentijn.
Zo samen in een potje,
wat zou dat heerlijk zijn.

Weet iemand waar dit vandaan komt, of zou dit uit zijn eigen koker zijn gekomen?

Hoe ik er op kom is dat ik aan het lakken ben. Nu wel A-merk maar wel op waterbasis en dat geeft grappige effecten. In tegenstelling tot oplosmiddelhoudendetroep, zorgt waterbasisspul er voor dat de nerf iets omhoog komt (hout zuigt iets vocht op en zwelt. Dat betekent dat er na een paar laagjes, teruggeschuurd moet worden om de boel strak te krijgen.
Loopt u door mijn straat en hoort u “Ik wou dat etc.” dan ben ik weer aan het roeren in mijn lakpotje (zonder terpentijn) voor de volgende laag, die net zo hard weer weggeschuurd gaat worden 😉