Wat doe ik me voor u aan?

Nee, niet wat ik aantrek, dat weet ik al (tenminste als het lukt via de parallelle import, hint hint). Nee, wat ik mezelf aan doe, mein Himmel wat een werk! Leuk werk dat wel¹, maar werk immerhin.
Zo ben ik vandaag bezig geweest met:

• Het maken van een introbandcd (don’t ask)
• Een pauzebandcd (don’t ask either)
• Een hoesontwerp voor de CD
• Het sleutelen aan ideeën voor arrangementen voor de opnames van volgende week woensdag
• Het maken van een actiepuntenlijst van dingen die nog moeten voor de 14e en die is indrukwekkend.

Conclusie? Ik neem een (eventuele) volgende keer, veel minder voorbereidingstijd. Al die extra snuffenboel, psah! Maar oeh, het wordt wel leuk en goed en mooi. En dan zeg ik het nog zelf (anderen na).

Nu moet ik nog na gaan denken over wat ik in hemelsnaam eens als bonus materiaal op de cd ga zetten…

1 nou, niet alles. U zag gisteren al een tellerfilmpje staan. Er zit vrij veel wachtwerk bij, er moet namelijk spul geconverteerd worden van het ene type naar het andere. Dat kan lang duren, geloof me, zeker als de ETA tellers zo vaag lopen als gisteren.

Want dat trouwe beestje, is de zonde wel waard.

Slaaf van de commercie als ik ben, kocht ik ‘Sultana hartig’, want zoet is ook maar weer zo zoet. De eerste hap ging zoiets van: ach, wat grappig, maar dat werd al snel minder, op het einde was het zelfs gewoon een beetje vies. Ach, ik kom wel door het pak en over de teleurstelling heen.

En vindt u Alice er niet kek op staan? Inclusief Vorpal blade? Achja. Het werd wel weer eenst tijd voor iets heftigs. Van heftigs gesproken, deze was ook wel weer leuk om te maken (lunchpauzeprojectje):

Als u mij nog lekker oprecht wilt horen lachen, klik dan even op het driehoekje hieronder.

O frabjous day!

Ja, het is heel niet slecht he? Wat? Eh, nouja, eh alles. Op het gevaar af een beetje evangelisch over te komen natuurlijk, wat is het leven toch leuk als je fris en rustig wakker wordt. Ik was maandag en dinsdag een beetje mottig en nu dus niet meer, heerlijk.
Bovendien heeft Boris me een beetje uit laten slapen (tot aan de wekker en er voorbij, wel twee of drie snoezen).
Boris heeft net de koptelefoon ontdekt (hee, daar komt geluid uit). Ik zit met een lekkere trog koffie voor me. Ik krijg van alle kanten vrolijke berichten dat het gelukt is om kaartjes te bestellen 😉
Mijn tweede mobiele telefoon geeft geen ‘Ben’ meer, want contract eindelijk afgelopen, waarbij weer een stukje A. weggaat, namelijk haar voicemailbericht, maar zo zijn dingen nou eenmaal.

Nee, het voelt vandaag of alle dingen op hun plek zitten. Passend muziekje? Ach wat dacht u van Motorpsycho?

Altijd fijn bij happy-fits

Kijk mammie, wollen handjes

Heel heel heel heel heel heel heel soms heb ik dat, dan val ik zomaar hop in slaap (altijd in omstandigheden waarin dat ook gewoon kan hoor). Zo lag ik gisterenavond lekker een DvD-tje te kijken na het eten, kopje koffie erbij en biskwietjes. Boris in mijn armen en zwoef. Dit keer kon ik de DvD nog stopzetten, gelukkig, want de vorige keer dat het me gebeurde speelde die door en werd ik wakker bij iedere aftiteling. Geeeeeuw.
Maar het ergste is: dit jaar gebeurt het één dag eerder dan vorig jaar…

Me, looooove tickle

Ach die lieve oude Furby:
 

Hoe kom ik daar nu weer op? Nou eigenlijk hierdoor:

Wil ik ook! Zeker voor het sorteren van foto’s 😉 Er hoeft geloof ik nog maar een probleem opgelost te worden, namelijk het zelfreinigende aspect…

Oh, op de microgeluksite staat een nieuw filmpje over micro-ongeluk, fietjuring yak in z’n blote k*nt!

En oh, heeft u ook al de update van het stukje van gisteren gelezen? Dan bent u nu weer helemaal bij.

Zoekplaatje

Ik heb helaas even nog geen tijd om er een stukje bij te typen. Maar dat beloof ik in de loop van de dag wel te verzorgen. Tot die tijd mag u even zoekplaatje doen. Veel plezier!

(in de loop van de dag)
Haha, wat leuk. Ik had natuurlijk al eens over kabeltjes gesproken deze week, maar nee, hoewel de kleur overigens akelig overeenkomt is dit een ander kabeltje. Deze constructie met de bungelende kandelaar aan de kabel was nodig om deze opname te kunnen maken:

Het is Morning Glory van Tim Buckley, maar dan in de yak-uitvoering die weer gebaseerd is op een tussenkuvver van This Mortal Coil (het is toch wat, maar ik ga weer een stukje terug naar het origineel). En de jano moest daarvoor vibrato hebben (kan natuurlijk normaalgesproken met een jano helemaal niet) maar die van mij heeft een hendeltje en als je dat naar achteren duwt vibrateert hij. Alleen dat kost je een hand en die heb ik hard genoeg nodig.
Helaas is er geen instelling te vinden op het ding waarmee je het vast kunt zetten, dus moest dit kabeltje uitkomst bieden. De kandelaar was nodig voor het gewicht, maar dat begreep u natuurlijk allang.

En wat is er nou leuker bij een nummer dat Morning Glory heet dan een microfoon op het balkon te zetten en de vrolijke lentevogeltjes vast te leggen (en de fietsebel en het vliegtuig ;-)?
Oh, en de vogels zijn niet geregiseerd, dus zoals ze zongen staan ze erop er is niks geschoven dus de timing der vogeli is courtesy of God…

P.S. Ik heb nog wel een straatnieuws van ‘m gekocht hoor!

How low can you go

Stel je koopt iets en daar zit een snoertje bij, je hebt dat snoertje niet nodig, maar je legt het op je buro. Het hoort daar niet, maar het ligt niet genoeg in de weg om ‘t op te ruimen. Maanden gaan voorbij en het kabeltje blijft ‘niet echt in de weg liggen’. Dan op zekere morgen koop je iets dat aan de andere kant van dat kabeltje kan, zodanig dat je het een aan het ander kunt hangen. Je hebt het kabeltje van node. Gelukkig weet je het te liggen dus koop je bij het nieuwgekochte ding, geen nieuw kabeltje.
Thuisgekomen begint het uitpak en aansluitwerk. Tralatierelier zou je zeggen, maar nee: het kabeltje is wég. Wég? Ja wég. Foezie, fort, verzwonden. Gewoonweg, eh, eh, weg.
Maar mijn moeder zei altijd op zulke momenten: Hij kan geen pootjes gekregen hebben. Dus ga je zoeken, en zoeken, en zoeken ook nog.
En futiel op de zelfde plek nogn’s kijken. En op plekken waarvan je zeker weet dat je ‘m daar echt echt echt nooit kan hebben gelegd.
Je weet dat je verkeert zoekt, verkeerd denkt en dat je beter op kunt houden, maar je wilt die kast weer dichtschroeven dus moet-je-um-vin-den.¹
Dan ineens denk je: stoel, ja! Stoel, gewoon stoel! Ploppperdeplop, stoel! Das ist ja Stuhl!
En met het gemengde gevoel dat een dergelijke heen terugvonst met zich meeneemt, monteer je het kabeltje en lik je de wonde.

1 Sterk verkort weergegeven, maar het werd echt saai.

yak-cult

Weet u dat ik echt niet meer weet waarover het stukje van gisteren over zou gaan. Echt helemaal vergeten. Dat is het nadeel van stukjes met een titel die nergens op slaat.  Ik weet nog wel dat het een leuk stukje was, maar niet meer waar het over ging. Ach, misschien komt het nog wel eens terug.

Maar ondertussen gaat het wel heel erg goed met mij, mag u ook wel eens horen. Repetitie was woensdag weer stuiteren, nee het is dat het woord dirndljurk al gevallen is, anders zou ik hier nu schrijven maakt uw borst maar nat!

Love yaktually

Zie je wel dat ik nog wat aan het doen was toen (y)acrobat reader vond dat mijn systeem gereboot moest worden. Dus weg stukje. Grrrr. En geen tijd om het opnieuw te doen. Als aandenken laat ik de titel wel staan, heel misschien heb ik vanmiddag nog wel tijd om het stukje alsnog te schrijven. Tot die tijd moet u het eventjes hier mee doen.

Ontmoet en groet

Microgelukupdatenieuws.
Zo stuur je een aankondiging rond, zo istie alweer verouderd. Want er is alweer nieuws op het microgeluk front. Van 19.00 tot 19.30 uur is er een mogelijkheid tot ontmoet-en-groet¹ met de makerds. Dit is uw kans om uw weblogger te beduimelen. Of om hem eindelijk te vragen wat u altijd al op het hart lag. Gewoon, in het wild.

1 ik heb overigens niks tegen meet and greet, behalve dan dat ik er visioenen van krijg van nogal vlezige Gretchens.