Vous Permeke monsieur?
De slogan van het museum voor schone kunsten in Antwerpen is thans: Dicht, maar dichtbij. Het is gesloten dus, maar op een aantal andere plekken is een deel van de collectie thematisch te bekijken. Aangenaam in de loop (zeker omdat het regende) was de tentoonstelling over Permeke en z’n vriendjes, of in ieder geval tijdgenoten. [colletout]Mooie tentoonstelling, maar door gebrek aan ruimte gebeurde er hier en daar iets vreemds. Zo hing dit schilderij bij de kluisjes. Jawel, een hele echte Permeke. Ik weet niet wat hij daar zelf van gevonden zou hebben, zo bij de natte paraplujen. Charmant blijft het, Antwerpen, charmant en een beetje vreemd.
- Simone zei: De schilderijen van de Triton collectie hadden na sluitingstijd beter in dit soort kluisjes van de Kunsthal opgeborgen kunnen worden, haha. Wij hebben de gestolen kunstwerken nog net op tijd kunnen bewonderen. We waren er deze keer vroeg bij...het juiste voorgevoel gehad? :-)
Beddekijn, of creatief met board
Ik heb altijd zo’n medelijden met hotels. Je doet je best het er fraai uit te laten zien, maar in drie tot vijf jaar tijd bereikt het de staat van entropie met slechts hier en daar hints van wat het geweest moet zijn. Veel hotels laten dat zo gebeuren, tussentijds bijwerken komt niet in ze op, is te duur of te onpraktisch. Als je geluk hebt kom je als hotelgast in het eerste jaar, alles nog fris en heel, zit het tegen (en let wel, dat is dan voor de prijs die ook je in het eerste jaar betaalde) dan is het bij elke kastdeur1 spannend of hij open gaat of uit zijn scharnieren valt. [colletout]Het hotel van afgelopen weekend, keurig hotel, bijna geen kotsvlekken in de gang, binnenloopkamerprijs van 235 euro2 had creatief onderhoud gepleegd aan de pootjes van het bed (van U), gewoon, heel praktisch, met spaanplaat en schroeven. “Hatseklats! Gewoon schroeven in de boxspring, hij hoeft toch nog maar een jaar of twee, dat hout (sic) wel,” moet de dienstdoende oplapper gedacht hebben, of gezegd, je weet het niet. Toegegeven, zondagochtend zat het nog.
Notes:
- Niet dat ik in hotels vaak gebruik maak van de kast. Het uit een koffer leven is zo romantisch, avonturier, Hemmingway.
- Ik weet niet of er ooit iemand die prijs betaalt, nooit uitgeprobeerd. Wij betaalden minder dan de helft
- Irene zei: Ha ja, het komt omdat het inkoopmanagement nooit zelf het dagelijks schoonmaakwerk doet en omdat ze niet zien hoe het verwordt, kopen ze de volgende ronde opnieuw moeilijk schoon te houden of wrak meubilair. Dat is in alle hotels hetzelfde.
- Simone zei: Dan was dit nog een redelijk goed bed...ik ben wel 'ns door een bed heen gezakt, nogal hilarisch, veel gelachen.
Ils sont fous, les fabricants
Je zou denken dat openheid inmiddels eindelijk een keer zou moeten indalen, maar nee, Philips doet het weer. De nieuwe Senseo Sarista (klinkt als kalmerend middel en riep pas na weken de bedoelde associatie met Barista op, kan aan mij liggen) dichtgetimmerd met patenten, is een zelfmalende espressomachine waar je (officieel) alleen DE bonen in kunt stoppen. De goedkoopste versie is Euro 249,- en de hackhandleidingen zijn al overal op internet te vinden zodat het kinderlijk eenvoudig is om er je eigen bonen in te doen. [colletout]Maar waarom zou je? Het apparaat is namelijk niet goedkoper dan vergelijkbare apparaten waar je elke boon in kunt stoppen die je blieft en beduidend duurder dan andere systemen waar een koffie-leveranciers-lock-in aan de orde is.
Nee, als ze nou in plaats daarvan aandacht besteed hadden aan de wateropvangbak die naar verluid bijzonder snel vol is en lastig te legen. Dan was ik misschien wel omgegaan, want dan had het de nieuwe gemaksbakkenzetter kunnen worden.
- Simone zei: Ik zeg niks...
- yak zei: Heel verstandig...
- Irene zei: Dat kan lijkt van hieruit gezien een gewone fransekoffiezetter, voor dus onlekkere koffie. En over senseo kan ik beter helemaal niet beginnen.
- Irene zei: Ik ga er gewoon van brabbelen. Snel, even een slokje echte espresso.
Spannende verhalen
Ik was dus zaterdag en zondag in Antwerpen, waar wederom werd bewezen dat U en ik een perfect gevoel hebben voor het kiezen van verkeerde weekends voor uitstapjes. Naar Berlijn als er twintig jaar eenwording gevierd wordt, van de weg af om in een dorpje wat te drinken en het centrum is afgezet en gisteren waren er de verkiezingen in Antwerpen. Geen rellen ofzo, maar er was wel meer dicht dan anders en voor de broodnodige koffie kan je dat aardig opbreken. [colletout]Deze koffie wordt ook altijd genuttigd bij Caffenation en hoewel we sowieso al te laat daar aangekomen zoude zijn, sloeg het hart nog een paar extra slagen over toen we zagen dat het pand leeg was en alleen een klein togo-filiaal over leek te zijn gebleven.
Thuisgekomenlijke research deed echter opgelucht adem halen. Caffenation bestaat nog, maar elders, iets verderopper. Een spannend verhaal dus, dat goed afloopt…
- edwinek zei: Hoera in de gloria en in het kwadraat!
- aargh zei: Beter verkiezingen dan een nationale pinstoring. Dochters M en R hebben ooit een weekend in Antwerpen moeten overleven met de paar tientjes die ze toevallig nog in hun portemonnee hadden.
- Simone zei: Een troost, je kunt alvast hun super koffiebonen online bestellen! Dus toch nog heerlijke voorproef koffie voor na het weekend...;-)
Een kadootje? Ach, dat had je niet moeten doen!
Het is weer pink-ribbon-maand, of beter gezegd een nieuwe aflevering van pimp your illness. Dat lukt natuurlijk niet met eigen-schuld-dikke-bult-ziektes als longkanker, of ziektes aan lichaamsdelen die niet direct een appetijtelijk beeld oproepen als teelbalkanker, maar met borstkanker gaat dat heel erg goed. Goede sier is ook sier en elke vorm van aandacht is aandacht. En als het zo is dat hierdoor vrouwen gered worden is dat mooi.
Maar er is iets mis met de glamouruitstraling van pink ribbon en dat zit ‘m in de belangrijkste eigenschap van kanker die het zo anders maakt dan hart- en vaatziekten: de behandeling.
Hoewel de kans bijna even groot is om aan hart- en vaatziekten te overlijden, is de angst daarvoor te verwaarlozen ten opzichte van die voor kanker. Je gaat er even dood aan en bijna even vaak, maar behandelingen aan hart- en vaatziekten zijn bijna elegant, openhartchirurgie is een hoogstandje in technische en vakmanschappelijke perfectie. [colletout]In vergelijking daarmee zijn de behandelingen voor kanker en het effect ervan op het lichaam bijna middeleeuws barbaars te noemen. Inspuitingen met het ernstigste gif en bestraling om een deel van het ontspoorde lichaam selectief te doden. En dan nog, en dan nog, hoewel de statistieken langzaam maar zeker beter worden ben je voor je gevoel al ten dode.
Nee, dan ben je blij dat iemand je wijst op het feit dat kanker eigenlijk een geschenk is. En ja mevrouw van Boven, u heeft gelijk! Ik heb er namelijk een splinternieuwe vrouw aan overgehouden en de levensverzekering heeft ook nog betaald! Natuurlijk heeft mijn overleden echtgenote haar eigen genezing in de weg gestaan, dat begrijp ik, maar realiseert u zich dat uw hele website een fraai voorbeeld is van finalistische geschiedschrijving? Ik heb het overleefd, dus heb ik het goed gedaan, het heeft zo moeten gaan en het had niet beter gekund. Begrijpelijk maar dom, kwetsend en gevaarlijk.
- aargh zei: Ik had nog nooit van d'r gehoord dus heb maar eens gegoogeld. Deze mevrouw is overduidelijk een beetje in de war. Haar therapie: Je gaat werken met de graancirkels en je verbinden met de freqenties van de Arcturianen. Hierdoor verhoog je niet alleen je eigen vibratie, maar de vibratie van alle kanker patiënten over de hele wereld... Ik bedoel maar.
- yak zei: De vibraties in de, eh eh, dinges!
- aargh zei: Even voor de duidelijkheid, ik verzon dat niet zelf he, die zin is onveranderd gecopy-paste van haar site.
- yak zei: Twijfel daar (helaas) geen moment aan...
- Irene zei: Bedankt aargh, voor het copypasten, dat spaart een bezoek aan die site. Ik mag graag eens griezelen maar teveel is nooit goed.
De zieke supermuis Geef ‘m niet te snel op
Mijn tien jaar oude supermuis is in a bad way, if you pardon my French. Dat wil zeggen, het wieletje. Het muiswieletje hapert ende stokt. Maar ik ben nog niet bereid hem op te geven, we hebben samen gegymnastiekt. Wieletjesgymnastiek1 is goed voor muiswieletjes. Muiswieletjes zijn namelijk (in tegenstelling tot [colletout]het heen-en-werige van de muis) niet optisch maar elektrisch. Schakelaartjes die rakketakketakketakketak doen. Schakelaartjes kunnen vies worden en gaan haperen, maar daarvoor is muiswieletjesgymnastiek uitgevonden (vanochtend) en lo and behold2 het wieletje gedraagt zich weer.
Notes:
- en de spellingscontrole kreunt onder de last vanal die gekke woorden
- Frans weer
- Simone zei: Draai het wieletje nog eens om, tiereliereliere...;-)
- ton zei: Mijn magisch muisje heeft geen wieletje...
- Irene zei: Ha, zo praat ik ook dikwijls.
Leuk druk maakt ook moe
Dat vind ik toch wel zo ontzettend jammer. Ben met verschrikkelijk leuke dingen bezig, heb het qua van werk erg leuk druk, ga weer in de kinderboekenweek optreden, ben weer fijn aan het loggen. Heb absoluut niet het gevoel dat ik van alles moet1[colletout] alleen word ik er toch moe van. Gisterenavond nog niet, maar nu! Poh! En dan moet ik natuurlijk vroeg naar bed en daar heb ik dan weer geen zin in.
Notes:
- terwijl dat strikt genomen natuurlijk wel zo is
- Simone zei: Flow...:-)
De mens is een doodgewoontedier
Het is alweer een tijdje geleden dat ik iets serieus geschreven heb hier en dat komt goed uit, want dat betekent dat u inmiddels wel weer een wat serieuzer stukje van me kunt hebben. U en ik waren uit wandelen in Zeeland1 en even voorbij Zouterlande zag ik bij een bunker bovenstaand hekje met daarop een hele verzameling groeten aan overledenen. Vreemd en tegelijk ontroerend. Hoe is dit gegroeid? Was er een schaap dat daar een speciale plek had met zijn/haar geliefde en om dat te markeren daar een boodschap achtergelaten? En was een schaap genoeg om de kudde mee te krijgen? Het was best een mooie plek, maar het opschrijven van een naam op een hekje? Ik krijg er meteen van die emo-puber-associaties bij. [colletout] Ik denk wel eens dat ik gewoon wat egocentrisch ben in mijn herdenken. Als ik iets schrijf of een liedje maak, dan gaat het vooral over mijn gevoel daarbij. Elke poging om een soort van monument voor A. te maken strandt in de eerste ronde.
Vooral omdat elk monument zo lelijk is in vergelijking met het origineel. En een eerbetoon op zo’n directe manier kan toch nooit iets opleveren.
Ik hoop van ganser harte dat Tonnie zacht rust, wat en waar dat ook moge zijn. Ik hoop dat het de graffitiïst een warm gevoel geeft dit bij wijze van meditatie geschreven te hebben. Maar ik denk niet dat Tonnie het komt lezen. Hoeft ook niet. Toch?
Notes:
- Leuk rondje van Middelburg over het Veerse jaagpad naar Veere, van daar met de bus naar Vrouwenpolder (want saai stuk) van Vrouwenpoder naar Oostkapelle. Daar overnacht. Van Oostkapelle naar voorbij Domburg, daar de bus naar Zouterlande (want saaie dijk) en van daar naar Vlissingen.
- aargh zei: Nee dat hoeft niet.
- ton zei: Maar 't mag wel, omdat het zo lief is.
- Simone zei: Uitdrukking van een teder gevoel voor Tonnie...altijd goed!
Wat is er mis met onze tafel?
Ik weet het niet, maar we ontbijten er zelden meer aan. Ontbijt op de bank is natuurlijk ook wel fijner wakker worden en nelson zit op de bank prettiger op schoot. Oh, en mensen op de fiets in de regen is bij kantoor aan huis ook wel een knusse aanblik.[colletout]Warming snort, ik heb dikke speculaas in huis. Zo maar eens koffie gaan zetten.
Joh, ben ik dan toch klaar voor de herfst?
- aargh zei: bij ontbijten aan tafel kun je dan weer beter weblogjes lezen en reacties typen. Mmmm, rabarberjam uit Frankrijk. En nog maar een kopje cappucino. proost.
- Simone zei: En heb je de cadeaus voor Kerst al in huis? ;-)
Zondagmiddagoverdenking
Het gebeurt niet alle zondagmiddagen, maar er zijn zondagmiddagen die dat wel met met doen: tot overdenking stemmen. Nu denkt (en hoopt) u natuurlijk:”Oh fijne warme overdenkingen over wereldvrede en zielerust”, maar neen, niets van dat alles. Ik zou dit weekend namelijk liedjes gemaakt hebben. Ik dacht zelfs heel optimistisch dat het er wel vier zouden worden, maar de teller is op nul blijven steken.
Er is een deadline voor die liedjes en ik moet ze ook nog van buiten leren, dus de tijd begint te dringen.[colletout]Ik durf zelfs niet zo goed uit te rekenen hoeveel tijd ik nog precies heb. Ik denk maar een week of drie, en misschien is het zelfs wel minder.
Heb ik u al zenuwachtig gemaakt? Zenuwachtiger dan ik nu ben? Dan is mijn zondagmiddagoverdenking toch nog succesvol geweest, want er komt een serene rust over mij heen. Straks maar eens een fijne film gaan kijken. Er ligt een fraaie nieuwe verfilming van Sjaan Eiere op ons te wachten.
- Simone zei: Waarom zou je jezelf gaan opjagen. Eerst inspiratie, dan creatie?
- yak zei: Ja, helemaal waar, maar ik heb net uitgerekend wanneer het af moet...