Ik zie dat ik

Ik zie dat ik de laatste tijd vaker schrijf over mijn geheugen en dat het selectief erg goed is, maar helaas ook op sommige punten extreem slecht. Nu kunt u natuurlijk denken: amai, die yak holt achteruit, maar dat is niet zo¹, het is meer zo dat ik altijd zo gefunctioneerd heb².  Ik het zeg maar een hele brede punt aan mijn tong, waar veel op kan liggen, maar vaak niets af komt. Tenzij het gaat om een verloren gewaand pedagogiekboek van U dat ik onmiddellijk kon pin-pointen. Waarschijnlijk heb ik hier al vele malen eerder over geschreven, maar dat weet ik dan dus niet meer, want dat zou nuttig zijn. Als u nu een beetje met mij in de pas loopt, dan hoeft u zich niet te storen aan de herhalingen en zijn we eigenlijk allemaal gelukkig en tevreden. Bovendien alleen google weet nog z’n weg te vinden in die duizenden stukjes, zo’n geheugen als google, dat lijkt me pas erg. En dat iemand een verzoek in kan dienen of je ze alsjeblieft wilt vergeten, da’s pas erg.