Genoemd takkenbosje

Ik lees wel eens bij Irene hoe zij hele bosranden verlegt en die dan met blote handen ontbraamt. Hier in Utrecht zijn wij wat teerder van gestel, helaas. Als wij de tuin weer eens ongezellig maken (snoeien) gaat dat niet zonder bloedverlies, schrammen en builen. Met name de klimhortensia weet zich goed te weren. Ik win het wel, maar de volgende dag heb ik wel krassen waar Sieb zich niet voor zou hoeven schamen.

Je moet je er op kleden dat weet ik ook wel, maar je denkt dan, ach zo’n stadstuintje, dat doen we wel even. En er zit te veel tijd tussen om ver van te leren voor de volgende keer. De enigen die mijn schrammen zien zijn trouwens andere stadstuinierders, dus die herkennen dat gelukkig. Aan u dus om uw hoon aan de mix toe te voegen.