Een kadootje? Ach, dat had je niet moeten doen!

Het is weer pink-ribbon-maand, of beter gezegd een nieuwe aflevering van pimp your illness. Dat lukt natuurlijk niet met eigen-schuld-dikke-bult-ziektes als longkanker, of ziektes aan lichaamsdelen die niet direct een appetijtelijk beeld oproepen als teelbalkanker, maar met borstkanker gaat dat heel erg goed. Goede sier is ook sier en elke vorm van aandacht is aandacht. En als het zo is dat hierdoor vrouwen gered worden is dat mooi.

Maar er is iets mis met de glamouruitstraling van pink ribbon en dat zit ‘m in de belangrijkste eigenschap van kanker die het zo anders maakt dan hart- en vaatziekten: de behandeling.

Hoewel de kans bijna even groot is om aan hart- en vaatziekten te overlijden, is de angst daarvoor te verwaarlozen ten opzichte van die voor kanker. Je gaat er even dood aan en bijna even vaak, maar behandelingen aan hart- en vaatziekten zijn bijna elegant, openhartchirurgie is een hoogstandje in technische en vakmanschappelijke perfectie. [colletout]In vergelijking daarmee zijn de behandelingen voor kanker en het effect ervan op het lichaam bijna middeleeuws barbaars te noemen. Inspuitingen met het ernstigste gif en bestraling om een deel van het ontspoorde lichaam selectief te doden. En dan nog, en dan nog, hoewel de statistieken langzaam maar zeker beter worden ben je voor je gevoel al ten dode.

Nee, dan ben je blij dat iemand je wijst op het feit dat kanker eigenlijk een geschenk is. En ja mevrouw van Boven, u heeft gelijk! Ik heb er namelijk een splinternieuwe vrouw aan overgehouden en de levensverzekering heeft ook nog betaald! Natuurlijk heeft mijn overleden echtgenote haar eigen genezing in de weg gestaan, dat begrijp ik, maar realiseert u zich dat uw hele website een fraai voorbeeld is van finalistische geschiedschrijving? Ik heb het overleefd, dus heb ik het goed gedaan, het heeft zo moeten gaan en het had niet beter gekund. Begrijpelijk maar dom, kwetsend en gevaarlijk.