04-11-2018
Een beetje een gespleten gevoel
Tsja, nu schrijf ik al een tijdje niet meer over toetsenborden, maar ondertussen gaat mijn gekte natuurlijk wel gewoon door. Hij is, toegegeven op het ogenblik wel een beetje op z’n extreemst en grote kans daarom ook op z’n einde. Zo gaat dat met rages.
Een tussenstand dus even. Ik zit nu op een gespleten ortholineair 30% toetsenbord1. Je zou verwachten dat je die zou gebruiken in een soort van ergonomische omgekeerde V2 opstelling, maar dat is dus grappig genoeg niet zo. Goed om eens te ervaren. Je zou bijna zeggen dat dit ergonomischer is. Niet te geloven. 3
Notes:
- Mocht het u toch interesseren, dit is een eigen ontwerp PCB, heel slim bedacht, twee keer de zelfde print. Wat de rechter nodig heeft (want die heeft geen processor) voert de linker aan de rechter kant uit en kan de rechter aan de linker kant met een zelfde connector invoeren. Helaas heb ik de linker connector rechts gezet en de rechter links, dat werkt niet. Dus het kabeltje dat u ziet tussen de twee helften zit helemaal links op de linker en helemaal rechts op de rechter vast. Heel fijn!
- Je zou bijna zeggen een soort A opstelling dus meer.
- Niet te geloven omdat dat namelijk is wat iedereen beweert, en doorgaans is wat iedereen beweert de grootst mogelijke kolder4. Neem nou het Dvorakcomplot5
- Om nog maar te zwijgen over het hele: ‘oh, ik ben die-en-die en ik heb een ortholineair toetsenbooooooooord’-effect
- Dvorak zelf claimde 100% snelheidswinst zonder enig onderzoek (maar het was natuurlijk te mooi om niet waar te zijn)