knijpen

Als een onrijpe puist zit er een stukje dat er niet uit wil. Ik heb het tot bloedens toe geknepen, maar d’r komt niks. Of het onderwerp is nog niet pussig, of de uitwerking is nog niet rijp.  Ik vrees dat dit van de nawerkingen van een door de hitte versmacht brein. Ik kan niet goed tegen de warmte en de airco is zo zwaar. Die gaat in de winter de kast in, een verdieping lager.
– Halen we ‘m naar boven?
– Ach, morgen is het weer koeler
– Ja, maar nu niet en straks komt er weer warm weer
– En hij is zo lelijk
– Klopt ja, maar het is voor jou toch veel beter
– Nou toe dan maar
Vervolgens waag ik mijn leven om het ding met zweterige handen naar boven te dragen, aan te sluiten, te zoeken waar die klereslang is, of ik gleuvenpropmateriaal kan vinden voor het raam en dan begint de ergste terging: de herrie.

Plotseling weet ik weer wat ik nog wilde plaatsen. Die vindt u vast leuk. Even mijn camera leegladen. Moment:

Hoewel ik me heel goed voor kan stellen dat je je argumenten kracht bij wilt zetten, maar om iets in je onderbroek te veroordelen, tsk, tsk, tsk.