yak graaft zich af (1)

Ik neem u vandaag mee naar het begin van de jaren tachtig, dat wil zeggen, mijn jaren tachtig. De jaren tachtig begonnen met een uitzending van Koot en Bie die zich verwonderden over de “ts” in de jaren tachtig. De jaren zestig en zeventig hadden dat niet, moet het dan niet de jaren achtig zijn?
We hadden nog maar net kabeltelevisie, wat betekende dat we naast Nederland één en twee, Duitsland één, twee en drie, nu ook BRT1 en RBTF konden ontvangen. Grappig genoeg spelen die twee zenders een belangrijke rol in mijn herinneringen aan die tijd.
Op RBTF, de Franstalige Belgische zender was er het programma ‘zjenerasjonmielnufkatreven’ (mijn Frans was nog niet zo goed), waarin ze lekkere depri 80ies (duh) muziek draaiden en elke week een Superbe Stereo weggaven.
Op de Vlaamse zender was er een programma dat filmfragmenten liet zien uit ‘grappige’ films. Het werd gepresenteerd door een viendelijke man met een brilletje, weet dus niet meer hoe het programma heette noch de naam van de presentator. Wat me nog wel goed bij staat is een vast onderdeel van het programma, een filmpje van Professeur Choron. Hierin verhielp een kaalhoofdige Professeur Choron dagelijkse nonproblemen op een niet zo praktische manier. Ik vond het geweldig. Op het einde van dit programmaonderdeel gilde een groep kindertjes: Merci Professeur Choron.
En nog zeg ik wel eens tegen mezelf, als ik iets op briljante wijze, tijdelijk verholpen heb: Merci Professeur Choron. En regelmatig denk ik dan: laat ik de zegeningen van Google beproeven om te kijken of ik iets kan vinden over Professeur Choron, maar weinig is zo vluchtig als deze gedachte.
Tot ik zondag besloot het echt een keer in te kloppen. Hopend natuurlijk op een leuk filmpje, of wat foto’s, maar niet op het bericht dat de acteur 10 januari j.l. is overleden. Prompt begint het te regenen. Merci Professeur Choron…