yak krijgt vprogids en zucht

Omdat ik in de tijd dat hij nog tv keek (zo’n 14 jaar geleden), vond dat de vpro nog wel goede programma’s maakte ben ik tientjeslid geworden en dat ben ik nog immer. In de praktijk betekent dit dat ik eens per jaar een vprogids door de bus krijg en die lees ik dan.
En jahoor, het was weer zover. U weet misschien nog dat ik mij ergerde aan het stukje over de literaire halftalenten, nu was het tijd om die ergernis weer eens uit het vet te halen.
In de vprogids stond een stukje over podcasten en jahoor: er zit weer veel kaf bij, je moet je door amateuristische rommel heenwerken, net als bij de weblogs komt de kwaliteit weer bovendrijven.
Het is weer te ingewikkeld voor een pretentieuze journalist om zich te realiseren dat mensen ook dingen zonder pretentie of ambitie kunnen doen, enkel en alleen omdat ze het leuk vinden om te doen.
Wat zijn er toch een rare mensen op de wereld, hú!