yak doet boodschappen met zware last en ziet pinfraude

In huize Krak doet yak de boodschappen, vroeger was dat anders, nu is het zo en in de toekomst, wie weet? En yak draagt onderbroeken (slips zo u wilt) en het helastiek in dit ondergoed is aan slijtage onderhevig.
Daarvoor is de stofdoekenmandcyclus uitgevonden. Die gaat als volgt.

1. Je trekt een onderbroeksel aan en constateert na een uur dragen dat het elastiek niet meer wil
2. Je doet aan het einde van de dag onderhavig schepsel in de was, want hij kan vies niet in de stofdoekenmand.
3. Je vergeet de schone onderbroek in de stofdoekenmand te stoppen en gaat verder naar één.

Inmiddels is deze routine zo verfijnd dat we niet eens een stofdoekenmand hebben, de kreet stofdoekenmand komt van vroeger thuis, zonder waar de oude onderbroeken overigens ook niet gebruikt werden als stofdoek maar als schoensmeerinwrijfding.
Vandaag was zo’n punt 1 dag. De onderhavige slip was érg wijd en geloof me, dan heb je er helemaal niets aan.
Want hoewel algemeen bekend is dat er bij vrouwen gesteund en gesepareerd moet worden, is het minder bekend dat heren een zekere last met zich meedragen die goed zonder separatie kan, maar de neus niet ophaalt voor enige steun.
Die steun ontbrak dus en hij ontbrak de hele dag al, maar toen zat ik voornamelijk. Nu bij het boodschappen doen kwam er met enige regelmaat wat weegeklaag van het anders zo vrolijke duo. Die weeklag veranderde in het scanderen van “wie wont steun” en algemeen gejodel. Het jodelen steeg gelukkig niet op.

Bij de kassa stond ik achter een mijnheer die, hoe zal ik het zeggen, veel lol had van zijn elektrische rolstoel-apparaat. Een metgezel pakte de boodschappen van de band en deed die in een tas die aan de rug het vervoermiddel hing. Hij had wat moeite met een komkommer die hij tot drie keer toe op de grond liet vallen, maar uiteindelijk was het dan zover er kon worden afgerekend.
De mijnheer in de rolstoel gaf zijn pinpas en bonuskaart aan zijn begeleider die ze vervolgens aan de kassa-dame gaf onde opsomming van zijn pin-code. Helaas kunnen kassa-juffrouwen niet bij het toetsenbordje, de metgezel van de rolstoelmijnheer maakte geen aanstalten en ik kon er niet langs.
Een juffrouw die bij de tegenoverliggende kassa stond schoot te hulp. De eigenaar van de pas noemde nummer voor nummer zijn pincode, die zij al nazeggend intoetste. Na gevraagd te hebben of hij accoord ging met zoveel-euro-zoveel drukte ze op ja en de transactie was voltooid.

Dit was geen spannend verhaal geweest als niet ondertussen:

1. Mijn middensectie niet om aandacht jodelde.
2. Ik de dame in kwestie niet even later een grote rol geld in haar tas zag stoppen bij de geldautomaat.

Ik ben maar gauw naar huis gewaggeld en ben er vanuitgegaan dat het haar eigen pinpas was waarmee ze geld opgehaald had. Dus nu kan ik weer slapen, ik hoop u ook!