yak en de vleesvervanger ‘that dare not speak it’s name’

Ik heb het natuurlijk over Valess en het ‘dare not speak…’ slaat in
dit geval niet op de vermeende dubbelzinnigheid van de naam, maar op
het feit dat het geen vleesvervanger mag heten. Vleesvervangers zijn
namelijk: ‘dull dull dull’! Of je ze nou Quorn of Tivall noemt,
iedereen denkt: “Tofu!”, zelfs als er geen sojaboon in zicht is. En
iedereen welk imago tofu heeft (hoe lekker het ook kan zijn)!
Nee Valess is een ‘nieuwe variatie op vlees’. Dat klinkt in een
boardroom meeting natuurlijk erg goed, maar doet bij mij toch erg de
tofubel rinkelen. Het is gemaakt van: melk… M’kay, melk, kwam dat
niet van een, kom help me eens, koe? En toegegeven hij hoeft er niet
voor dood, maar ik neem aan dat die koe niet naar het koeienkerhof gaat
als hij een paar jaar pensioen heeft genoten na uitgemolken te zijn.
Welnee die gaat ‘knal’ het schap naast de Valess in, in een groen
styro-bakje. Het wachten is nu natuurlijk op de bio-valess en adopteer
een Valess-koe.
Maar je bent vegetariër of niet: dus yak kocht Valess, twee mediterrane
dingen en hompige dingetjes. Nee laat ik even kijken hoe ze dat zelf
noemen: Valess Mediterraan en Valess mini’s mild gekruid waarbij ik toe moet geven dat ik niet had gezien dat de mild gekruiden gekruid waren.
Hoe smaakte het? Woh, als ik het moet omschrijven kom ik hier op uit:
het mondgevoel van vis (houd niet van vis) en de smaak van een slechte
diepvrieskipschnitzl.
Conclusie? Tivall is véél lekkerder, maar mindervlezig en toegegeven,
dit is het vlezigste nepvlees (op Chicken McNuggets na) dat ik ooit
gegeten heb. Ben alleen niet overtuigd dat het nu de aspecten van vlees
zijn waar je op zit te wachten.