yak spot er maar weer mee

Er zijn zo van die stukjes die je elke dag bedenkt, maar die je nooit schrijft. Zo bedenk ik regelmatig stukjes tijdens het koken, maar na het koken eet ik en daarna maak ik straffe koffie, knabbel ik een koekje en zak ik in: weg stukje.
Zo bedenk ik elke dag dat ik mijn koekenpan gebruik dat ik nog een stukje moet schrijven over de thermospot. Ongeveer een half jaar geleden zag ik een advertentie dat Tefal z’n zoveelste koekenpan met thermospot had verkocht en dat ze daar trots op waren.
Ik heb geloof ik zo’n jaar of twee, drie een pan met thermospot. Het idee van de thermospot is dat als de pan heet genoeg is, de stip dusdanig verkleurt dat je, nouja, dat je dat kunt zien. Geweldig? Nou, eh nee, ik vind het eigenijk te stom voor woorden en als ik iets zo hard opschrijf dan is er echt iets aan de hand. Ik vraag me zelfs af of Tefal niet de thermospot met ons drijft.
De stip verkleurt misschien een heel klein beetje, maar zeker niet genoeg om beslissingen op te nemen. Bovendien kookt een mens niet zo, je gaat niet wachten tot het stipje verkleurt. Eigenlijk had ik verwacht dat die gekke stippen wel snel weer uit de pannen zouden verdwijnen, maar blijkens de advertentie zullen de thermospots nog wel even blijven.
Op zoek naar een plaatje van een thermospot vond ik dit flash filmpje, helemaal zielig alleen, zonder pagina eromheen. Dat vond ik zielig en daarom heeft het hier nu een plekje gekregen, als monument voor die gekke thermospot. En thermospot, hoewel ik je kulliebullie vind houdt Tefal zielsveel van je.