yak luistert Jarrett

Ik weet niet of u ‘m kent, maar als u van een beetje jazzie piano houdt dan is dit een must én heeft u hem waarschijnlijk al eens  gehoord (draak van een zin!). Ik heb het over The Köln Concert van Keith Jarrett. Een registratie van een concert met een piano-improvisatie van bijelkaar iets van 70 minuten, opgenomen in Keulen dus, op 24 januari 1975 (dat laatste wist ik eigenlijk niet, maar lees ik net voor de compleetheid van het CD hoesje.)
Een lekker dik uur waarin Keith zich door enkels diepe lagen noten weet te worstelen en bij tijd en wijle juweeltjes van melodietjes of ritmes produceert. U moet het horen, dat is het.
Nu was dit dus een improvisatie, maar dertig jaar na dato kost de CD nog steeds 22.95 (zie ik weer op de stikker op het CD hoesje) en blijkbaar willen mensen het naspelen! Er zijn een hoop dingen die je moet doen met improvisaties en in oplopende graad van onverstandigheid zijn dat:

• Doen
• Kijken en luisteren
• Vastleggen (opnemen)
• Vermenigvuldigen
• Verkopen
• Kopen
• dan een hele tijd niks
• Naspelen

Het eerste is, zoals ik wel eens geschreven heb, een van mijn favoriete vrijetijdsbestedingen in de vorm van improvisatietheater, maar vanaf het tweede punt wordt het dubieus. Ik heb een innig respect en dankbaarheid voor de mensen die komen kijken en vermoedelijk zit er een zekere kick in om mensen dingen te zien spelen en zingen waarvan ze een minuut tevoren nog niet weten wat het het gaat worden. Maar ik maak me geen illusies en zou het niet graag terug zien op video of op een andere manier terughoren. Improvisatie speelt zich af in het domein van de vluchtigheid.
Het concert van Keith is dus opgenomen en klinkt nu over mijn boxen en stemt me gelukkig, maar er schijnen dus mensen te zijn die het na willen spelen. Keith zelf zegt daarover:

Ever since the release of THE KÖLN CONCERT recording on ECM in 1975, I have been asked by pianists, students, musicologists, and others, to publish this music so others can play it. I have steadfastly resisted for at least two reasons: (1) this was a totally improvised concert on a certain night and should go as quickly as it comes; and (2) it is almost impossible to transcribe many sections as they are on record.

Toch willen mensen het naspelen! Dus is er nu een geautoriseerde transcriptie van het concert. Wees uw eigen Keith. Maar zegt hij er wel bij:

So — we are looking at, let us say, a picture of an
improvisation (sort of like a print of a painting). You cannot
see the depth in it, only the surface. As a result of all this, I am recommending that every
pianist who intends to play THE KÖLN CONCERT use the
recording as the final-word reference.

Om af te sluiten met een sadistisch:

Good luck!

Keith Jarrett

Tsja, dat kan ik me wel voorstellen, want als je met bloed zweet en tranen, noot voor noot na gaat zitten ploeteren wat Keith je losjes voorspeelt heb je alle luck van de wereld nodig.