yak heeft retrobui en gaat door rug

Ik kreeg net een mailtje dat als volgt begint:

owowow, wat ouderwets van je, door je rug gaan is toch helemaal uit de tijd?

En laat ik wel wezen, het was ook wel heel lang geleden.
Heb vroeger wel last gehad van rug-ellende, maar dat bleek na geslaagde Mensendieck mijn eigen schuld te zijn geweest. Niks geen last meer van gehad na die tijd: joepie!

Tot ik, ergens midden in de nacht, wakker werd met een rug die in niet mis te verstane termen duidelijk maakte dat hij het niet naar z’n zin had. En dan komt het piekeren: “Wat heb ik gedaan? Wat was het dat mijn rug op dergelijke wijze liet reageren?”

Het eerste dat met te binnen schoot was dat ik met Pascal had zitten msn-en over rugklachten en dat het al zo lang geleden was geweest dat mijn rug zich daaraan schuldig had gemaakt.

Gelukkig diende zich een waarschijnlijker verklaring aan: ik had met mijn rug tegen een koude muur geleund. Maar misschien is er wel een veel betere reden voor, namelijk helemaal geen reden.

And he can see no reason
‘Cause there are no reasons

Als mooie retrobrug terug naar de jaren ’80 en ’70. Wij hebben namelijk twee dekbedden op zicht (kan door rug-gebeuren even geen foto’s maken, sorry, bovendien heeft u niets in mijn slaapkamer te zoeken!) de één in fraaie tinten oranje (seventies) de andere met blauwen en paarsen en rose-en en groenen erbij (eighties) qua van kleurschema als hieronder:

Nu zijn er drie opties:

1. De seventies-versie houden
2. De eighties-versie houden
3. Beide houden

Waarbij de laatste optie natuurlijk eentje is voor watjes. Ik houdtdtdtdt u op de hoogte van de uiteindelijke keuze.