Yak koopt vla
Ik las bij Ingrid een stukje over vla en u moet weten, ik ben dol op vla, ik eet het alleen nooit. Nooit? Nee echt nooit. Ik denk dat ik zelf nog nooit van mijn leven vla gekocht heb en vroeger thuis at ik het eigenlijk ook nooit.
Dus yak dacht: ik ga vla kopen. Dat was een beetje dom gedacht, want bij mijn lokale vla-adresje bleek de sortering oogontluisterend, ik denk dat ik al snel een variant of twintig in het rek zag staan, van schepvla tot slagroomvla, van magere magerste vla, tot Boer’n vla.
Op zo’n moment klap ik dicht, verstar ik en neig ik tot vluchtgedrag, maar ik had me vla voorgenomen en vla zou er dus komen. In tweede instantie laat ik me dan graag door iets of iemand leiden, in dit geval dus door Ingrid en dus kocht ik een lekker emmertje, sterk naar caramel smakende, Boer’n vla. En oeh, wat is tie lekker.
Voor één keertje dan, want na 800ml denk ik dat ik het wel weer gezien heb. Vla is leuk, maar het moet wél leuk blíjven.
Tot zover de vlaberichten.
De vlafoto komt overigens uit de, zeer verslavende, google image finder en toont noch mij noch een mijner intimi. Ik dank de makers voor het maken ervan.
- Edwinek zei: Wat mij dan weer intrigeert: op welke esoterische wijze was je erachter gekomen dat je dol bent op vla? Zit de clou in het woord 'eigenlijk'? Heb je het ooit éénmaal gegeten? En hierbij ook mijn complimenten voor je bovenmenselijke zelfbeheersing om tientallen jaren iets waar je dol op bent niet te eten. Lof!
- Irene zei: Als ik die knapen zie, is al mijn vanillevlalust in één klap voorbij.
- Pascal zei: Samen met hopjesvla.
- Ingrid zei: Ik heb nog 1 emmertje (van de drie Zuivelboerderij emmertjes) als die op is kan ik er ook wel weer even tegen. Vla smaakt het lekkerst als je het maanden niet op hebt.
- yak zei: Echte Deutsche Buben!