Beroemd

Ik ben geen beroemde logger. Dat wil zeggen, ik ben nog nooit genoemd in een artikel in een tijdschrift of krant (of ik moet een van die literaire halftalenten geweest zijn). Vrees niet, dit wordt geen stukje over miskend zijn enzo, mijn plekje bevalt me precies helemaal goed.
Nee dit stukje gaat over een heel ander fenomeen. In een vorig leven ben ik eens geïnterviewd en dat is me slecht bevallen. Tuurlijk, ik kan best vragen beantwoorden, no problem, maar het moeten wel vragen zijn waar ik al een antwoord op heb. En gezien het feit dat ik niet zo geopinieerd ben, zijn dat niet zo veel van de vragen die je kunt verwachten in een interview.
Het interview ging zoiets als:

(interviewer) – bza, zwazwa di tatiedeldie?
(ik) – Nou, eh, nee laat ik het zo zeggen, het is meer dat, nou als je het van deze kant bekijkt, dan is, nee, meer van zus dan zo, of niet natuurlijk.

Ik weet niet of het ooit is uitgezonden, ik heb er niet naar durven vragen. Daarnaast moest ik ook nog antwoorden met de vraag in het antwoord (als u mij kunt volgen). Dan hoefde de interviewer niet in het programma. Dwing mij om op zo’n onnatuurlijke manier antwoord te geven en alles moet tien keer opnieuw. Laat me tien keer een antwoord op de zelfde vraag geven, dan krijg je tien varianten en verlies ik waarschijnlijk mijn geloofwaardigheid, voorzover ik die al had. Geloof me, dat interview moet echt slecht geweest zijn.
Sinds dien geef ik geen interviews meer ;-).