Gauwe handjes

De intercom deed het niet en dat is vervelend. Niet in de laatste plaats omdat ik zelden zin heb om vier trappen af te gaan om te kijken wie daar is. Dus de WBV gebeld enja daar kwam iemand.
De intercom was al vaker kapot geweest, hij is dan ook 24 jaar oud (zegge vierentwintig). Toen de brievenbussen vervangen werden vond men de vervanging van de intercom (die toen al geruime tijd kuren vertoonde) te diere, zodat deze werd behouden.
Ik heb deze week het arme ding gezien en het is er slecht aan toe. Het is echt zielige elektronica die al lang in de vuilnisbak had willen liggen, heel droevig. Maar helaas zit vervanging er niet in dus moest het nieuw leven worden ingeblazen. Ik zou beneden staan en de man van de WBV boven en dan zouden we proberen te praten. Ik een hele tijd gefloten natuurlijk want ik hoorde maar niks. Toen kwam de WBV-man naar beneden om daar de boel open te schroeven. Twee losliggende printjes moesten het maar zien te doen, samen met een losliggend trafo-tje.
Na enig gemorrel van de WBV-man besloot ik (toen hij bij een ander kastje stond, de stoute schoenen aan te trekken. Op de print zaten twee opsteekprintjes (zo deden ze dat vroeger), eentje was duidelijk voor het geluid. Nu is het zo dat als er iets niet meer werkt in het geval van opsteekprintjes, het in 95% van de tijd de connector is die geen goed contact meer maakt: even wiebelen en het werkte. De welluidende stem van Mw. Krak weerklonk door het halletje en de hele flat heeft weer geluid.
Reparatie-sjakie heeft het hem weer gelapt 😉