Knaagdieren

Ik zal een jaar of 10 geweest zijn en mijn ouders waren, zonder mij, een weekje weg geweest. Hoewel dat voor mij helemaal niet zielig was, was dat natuurlijk voor mij zielig en zou ik een kado’tje krijgen, hurray!
Nu had Edwinek een klappertjespistool dat wel zo vreselijk gaaf was, het was namelijk net echt. Met een magazijn dat je ook in de kolf naar binnen schoof, net als bij een echte, maar dan met klappertjes. Niet zomaar klappertjes overigens, niet de van een rolletje, maar die dure, van aan zo’n strookje!
Die moest en zou ik ook hebben, maar hoe maak je dat aan je ouders duidelijk zonder te drammen?
Nu wist ik dat mijn ouders geen huisdieren wilden, om redenen van rommel en werk, waar ik me nu wel iets bij voor kan stellen. Ik besloot dit uit te nutten door de volgende verlanglijst te designen:

• Een konein
• Een kaviea
• Een haamster
• Een muis
• Een geweldig mooi klappertjes pistool dat ze daar en daar hebben en kost 10 gulden

U begrijpt, het noodlot en beperkt inzicht in de psyche van De Ouder, resulteerde in een cavia die ik overigens geen Willem mocht noemen (maar dat is een ander trauma).
Musky was een lieve cavia, alleen ben je daar als kind nog niet echt aan toe. Na een paar jaar werd hij ziek en ging hij dood, al heb ik dat niet zo meegemaakt, ik geloof dat hij in een container is geëindigd, arme beest.
Over kinderen en dieren: ik denk dat het goed is als kinderen met dieren opgroeien, maar neem ze daar niet voor tenzij je ze stiekum zelf ook wilt 😉

Mw. Krak had poesen en bleek ook poesenliefhebber te zijn, wat voorgoed alle mogelijkheden voor het hebben van een knaagdier onmogelijk maakt. Ik weet er zijn verhalen dat het wel kan, maar ik wou het er maar niet op wagen.

Een tijdje terug kwam ik alleen bij iemand die Pedigree Siberian Hamsters in huis had, dat zijn van die hele inimni kleine hamstertjes met zo’n streep over hunner lijfje. Van die hamstertjes die aan je hand al een hele wandeling hebben. Keuteltje op mijn hand, lief gezellig, met pink aaibaar.

Deze week was ik onderwerp van beplassing door een echte rat! Wist niet dat dat zo leuk was, een rat. Hoorde eigenlijk alleen maar verhalen van plagen ende ellende ende labexperimenten. Maar dat ze ook zo innemend konden zijn, dat wist ik niet (kon je ook niet weten).

Wist u bijvoorbeeld dat Rat(ten/jes):

• op je plassen, als ze, eh, ja waarom eigenlijk, territorium waarschijnlijk
• in je mond komen kijken of daar wat te eten is, heel raar gevoel, twee van die pootjes op je onderlip: “Doe es open?”
• als ze je lief vinden (althans dat is wat ik er graag bij denk), je wassen
• als ze je (hoop ik dan) nog liever vinden, ook nog je vacht gaan verzorgen met hun tandjes.
• vreselijk gek kunnen doen?

Ik dus niet, maar nu wel. Heb onze jongste poes maar omgedoopt tot ratje (lijkt ze ook wel wat op, nadat ik haar staart geschoren heb (grapje)).

P.S. Mocht u zich zorgen maken, dat klappertjespistooltje heb ik langs andere slinkse kinderweg alsnog gekregen…