Samsarabam

Ik kreeg van Pascal een joepie film opgestuurd(ik moet nog even werken aan het doorsturen ervan maar dit terzijde). En zoals u weet houd ik van plaatjeskijken dus stopte ik het schijfje in de vers gerepareerde DvD speler.

Ik zal niet echt iets over het verhaal vertellen, voor het geval dat iets voor u zou verpesten. Ik zal me concentreren op de details en de uitvoering.
Samsara speelt in het Boeddhistische Ladakh (‘Klein Tibet, zoals ik vandaag in de Volkskrant las, Ladakh wordt op een geheel andere manier bedreigd dan Tibet, niet in de laatste plaats omdat het Tibet niet is) en dat is visueel goed uitgenut. Erg mooie beelden dus van berglandschappen en bergdorpjes.
Maar de film is ook kritisch, kritisch naar vernieuwing op het ‘platte land’, het dumpen van kinderen in een klooster en de positie van de vrouw in het boeddhisme aldaar.

Misschien is het belangrijkste van deze (integere) film wel, dat hij ueberhaupt gemaakt is. Dat is ook af te lezen aan de kijkersrecenties op imdb. Elke integere film die dit soort heftige reacties oproept is bijzonder.