Gloomy Sunday (poging II)

Pascal schreef op zijn log dit stukje. Dat deed mij denken aan Gloomy Sunday. Gloomy Sunday is een lied met een lange geschiedenis, die hier uitgebreid beschreven wordt.
Ik luisterde naar de uitvoering van Sinead O’Connor en werd gegrepen door de tekst. Tot mijn grote verbazing bleek, dat als je een groot deel van de regels schrapt, het precies het gevoel beschrijft dat ik verwacht, mocht mw. Krak mij komen te ontvallen:

Little white flowers
Will never awaken you
Not where the black coach
Of sorrow has taken you
Angels have no thoughts
Of ever returning you
Would they be angry
If I thought of joining you?

My heart and I
Have decided to end it all
But let them not weep
Let them know that I’m glad to go

Samen in een kist lijkt dus helemaal niet zo’n slecht idee.