Inaugurele rede

Bij het invullen van het schadeformulier dacht ik nog, dit
komt niet goed, maar toen ik langs de supermarkt liep kreeg
ik er weer vertrouwen in. Een degelijke winkelpui was weer
een nieuwe uitdaging voor deze enthousiaste man, die een
glas/beton constructie niet links kan laten liggen.
Ik vroeg aan de dame achter de kassa of ze ook
groenterolletjes hadden. De rij achter mij groeide gestaag.
En met een tevreden blik op de kassa en een brede glimlach
op mijn lippen, besloot ik het pand maar te verlaten. Helaas
ben ik nooit te weten gekomen of de groenterolletjes er
waren of niet, maar dat mocht mijn enthousiasme niet de kop
in drukken. Ik was op dreef en dat deed het schadeformulier
én de groenterolletjes vergeten.
Een aanlokkelijke zijstraat bood zich aan. Licht dat uit een
deur halverwege de steeg een rechtoek maakte op de
overstaande muur lonkte naar me. Ik mocht dit niet aan mij
voorbij laten gaan. Met de aanblik van de kassa nog vers op
het netvlies trok ik de stoute schoenen aan en ging naar
binnen.

En zo sta ik hier dan nu, voor u, op dit podium en houd mijn
inaugurele rede. Al was het alleen al omdat het zo’n mooi
woord is. Tot slot wil ik nog opmerken dat ik bij deze, al
mijn functies neerleg en dus aftreed, hoe kort ook na mijn
aanstelling. Mijn moeder zei altijd: stop op je hoogtepunt,
al heb ik nooit helemaal begrepen waar ze het over had.

Ik dank u voor uw aandacht.