Kids today

Ik heb geloof ik al eens geschreven over te-jong-in-pak, een vreselijke aanblik, maar er is nog iets dat je niet te jong moet doen en daar gaat dit stukje over.
Wij hebben achterburen en wel meerdere studenten in één huis. Bij mooi weer komen ze naar buiten en zijn matig luidruchtig. Afgelopen week zat er eentje buiten met een muziekspeler (geen flauw idee wat de aard van het apparaat was) en uit het apparaat kwamen achtereenvolgens:

1. Sting (jup, Englishman in New york)
2. Phil Collins (jup, in the air tonight)
3. 10cc (jup, Dreadlock Holiday)
4. Simon and Garfunkel (ben ik gelukkig vergeten)
5. Toto (jup, Africa)
6. en veel veel veel meer

Niet dat er iets mis is met die muziek, af en toe, één per dag, voor nostalgische terugwerping. Maar dan door mij, iemand die die ellende bewust meegemaakt heeft. Om belediging bij verwonding te voegen, zong het wezen nog mee ook, met een palet van één toonhoogte en zo te horen door zijn neus.
En dan kom ik nu op het punt dat ik er iets over moet zeggen, maar woorden schieten mij te kort. Misschien kunt u er zelf iets mee, zo niet dan verontschuldig ik mij.