Wij kwamen dinsdagavond thuis (U en ik) en tot ons ongenoegen vonden wij daar een TNT-briefje met de ergste boodschap die er op kan staan: of u naar de andere kant van de stad wilt gaan om uw pakje zelf op te halen.

Het was namelijk een pakketje waarvoor je persoonlijk moest tekenen, een wangslijmmonster in moest leveren en vermoedelijk nog twee keer over een witte lijn lopen. Dat zou allemaal niet zo erg zijn wanneer ik dat de volgende ochtend kon doen en niet pas na 13.00 uur, in de middag zat ik namelijk in Amsersfoort te timmeren aan mijn ukelele. Al met al te veel inleiding voor een overigens leuk verhaal. Wij plaatsen even een verfrissende interlinie.

Ik verwachtte twee pakketjes:

1. Een in china besteld apparaatje, leuk om op te halen en mee te spelen. Als het goed is een onverdeeld genoegen, én een pakketje waar je voor moet tekenen.
2. De as van Poeseke, een iets minder vrolijk en al helemaal niet iets om mee te spelen. Wel om te lachen, maar niet om mee te spelen. Wel om nog een stukje over te schrijven, maar niet om mee te spelen, echt niet!

In de middag kwam Poeseke, maar daarover in een volgend stukje meer (met lichtbeelden).