En als ik zeg "in", bedoel ik ook IN

Ik heb het natuurlijk over dit. Het heeft hier lang genoeg aangemodderd! Gaan het post-voorstellingeuze tijdperk eens flink volschrijven. Om te beginnen met een pijnlijke bekentenis. Ik worstel namelijk met iets moeilijks. Iets waar ik niet graag voor uitkom.
Ik schreef namelijk eeuwen geleden over het verschrikkelijks dat aan de vondellaan gepleegd is. Boomicide van de ergste soort en naar mijn gevoel nog gansch onnodig ook.
Welnu, tot mijn grote schrik en schaamte moet ik bekennen dat de aanblik begint te wennen. Werd ik laatstelijk nog grof levensmoe als ik er langs liep, nu laat het me onberoerd.
Misschien als het foeilelijke station gebouwd is, misschien dan laait het weer op. Tot die tijd vrees ik dat ik kan leven met de sloop en kap. Ik schaam mij, weest dus mild met mij.