Ik heb haast, want ik ben nog niet aan het einde van het jaar toe. In mijn hoofd is het nog begin november en heb ik nog zeker een maand om voor het einde van het jaar dingen te beslissen. Over of ik in het voorjaar weer een voorstelling ga maken. Over strategische beslissingen voor mijn werk. Over, nouja vanalles. Maar het is al december, ruim december. Ik heb haast.

Daarom is het eigenlijk wel fijn dat er nu iets is dat mij met de neus op de feiten drukt. We hebben namelijk een klok die bimbamt. Elk half uur een bimbam, elk heel uur het aantal uren aan bimbam. Voor twaalven gaan slapen heeft geen zin, want dan komt die hele reeks nog. 

En ik heb haast, want ik ben nog niet aan het einde van het jaar toe, in mijn hoofd is het nog november, en het is al dik december.

Daarom is het dus fijn dat bimbamklok er is. Elk half uur een bimbam: opletten, december tikt door. Elk heel uur: oh, zo laat al? Knopen doorhakken, creabeaeren. Doorgaan! Het jaar haalt je in!