Muziekjes

Ik las bij Laurent over zijn geschiedenis met thuisopnames en werd helemaal week. Ik weet nog dat ik als vierdeklasser (’77)  met twee cassetterecordertjes ‘oh when the saints go marching in’ in elkaar prutste. Op de ene cassetterecorder nam ik op. Was die opname klaar dan speelde ik die af op de tweede, zodat de microfoon van de eerste recorder niet alleen mijn volgende gepruts hoorde, maar ook de eerste opname.
Allemaal lekker mono en naar ik me herinner niet meer dan getrommel en zang, want ik speelde nog helemaal niets.
Spoel verder tot mijn veertiende, want toen kwam de gitaar, en twee cassettedecks, stereo en direct met elkaar verbonden, zodat een eerdere opname niet weer door de microfoon hoefde. Het enige probleem was nog de gelijkloop van de recorders, de een was namelijk wat sneller dan de andere, wat betekende dat de eerste en de laatste opname niet zuiver ten opzichte van elkaar klonken.
Spoelen we nog verder dan komen we in ’87 en op de vier sporen cassette recorder uit. Perfect, eindeloos pielen en dan liep je bandje in de soep. Heel fijn.
De jaren negentig pielde ik nog wel, maar ik ging ook ernstig werken. Ik kon de spullen kopen die ik toen ik studeerde had willen hebben, maar nu had ik de tijd/fut/inspiratie niet om er mee aan de slag te gaan. Bovendien vond ik die vier sporen toch wel heul beperkend en pingpongen¹ te eng.
Eens in de zoveel tijd keek ik weer eens of mijn computer al iets wezenlijks kon met muziek, maar dat bleef wel erg behelpen. Eind jaren negentig ging muziek er helemaal uit. Ik raakte eigenlijk geen gitaar meer aan, en de (inmiddels aangeschafte) piano en gitaren verdwenen in een kast.

Toen kwam ik in contact met een gitaarbouwer, en dat inspireerde genoeg om de gitaar weer uit de vaseline te halen. Bovendien kwam er ineens de aanvechting om buizen-gitaar-versterkers te ontwerpen en bouwen.

Inmiddels zijn we in de tijd gekomen waar mijn weblog begon, dus kunt u zich verder inlezen, maar om de muzieklijn uit te lichten zal ik nog even doorgaan.

In 2005 overleed mijn vrouw en in de periode daarna werd muziek en muziek maken een stuk belangrijker. Ook keek ik weer eens of opnamesoftware inmiddels werkbaar was en dat was het. Het enige wat nog ontbrak was het sleutelwoord prententieloos om een inmiddels gigantische stroom aan liedjes (op het ogenblik geloof ik ca. 200) op te leveren.
Het motto pretentieloos zorgde er ook voor dat ik de liedjes op mijn logje durfde te posten wat vervolgens weer een aansporing was om dingen (hoe snel en pretentieloos ook) af te maken.

Het laatste product bestaat uit een aankondiging en een linkje om te luisteren:

En zoals u ziet kunt u e.e.a. op dit linkje beluisteren.

^{1 pingpong=drie sporen terug mixen naar het vierde spoor om zodoende weer drie sporen vrij te hebben. Aan die mix is later niets meer te veranderen, zucht.}