Ze doen het voor mij!

Ik vind stemmen altijd weer een feestje. Zo ook gisteren. Ik moest naar kiesdistrict 137 in De Kleine Dichter¹, maar toen ik daar binnenliep zag ik tot mijn verbazing een dubbele opstelling, twee tafels, met twee groepjes comité. Eén met een briefje 137 één met een briefje 138. Blijkbaar had één van de twee geen eigen ruimte kunnen vinden en dus hokte ze nu².
Ik dacht hardop en zei:
 - Ah, 138, daar moet ik helemaal niets van hebben!
District 137 ging met me mee al merkte ik wel op dat de Japanse Mix van 138 net iets lekkerder was dan die van 137, maar dat ik me niet om liet kopen. Ja, ik ben leuk voor kies comités.

Later vroeg ik mij af wat die mensen er nou toe bracht om daar zo’n hele dag te gaan zitten. Natuurlijk kwamen eerst de nobele, democratisch gewortelde gemeenplaatsen bij me boven, maar de kern des poedels was onvermijdelijk: het is gewoon gezellig, of erger nog: ze doen het om mij^3,4!

^{1 zo heet de basisschool in mijn wijk, de… ja, dichterswijk…
2 bij Sonja’s Goednieuwsshow was ooit een juffrouw die vond dat het woord ‘hokken’ maar eens weg moest, omdat het naar klonk. Het moest vervangen worden door… ‘eren’, I kid you not,
3 arm kiesdistrict 138 en alle andere kiesdistricten die het zonder mijn zonnige kiezersgedrag moeten stellen.
4 als een soort van PS, het was wel weer eens grappig om met een papieren formulier te moeten stemmen, met zo’n fijn rood potlood aan een iets te kort touwtje. In mijn hokje was het touwtje rechts vastgemaakt zodat het stemmen op de grote partijen bemoeilijkt werd.}