Ik was weer briljant vannacht

Na het voorlezen van een Toon Tellegen voor het slapen gaan was ik in een nogal poëtische stemming en ik was moe, een gevaarlijke combinatie.
Het geluk wil dat er dan geen pen en papier bij de hand is, dat is geprobeerd maar bij nalezing in de ochtend blijkt er van de magie niet veel over te zijn.
Vannacht had ik de essentie van het schrijven ontdekt en verwoordt in één briljante zin. En in die zin waren zelfs de beperkingen en onmogelijkheden die het proces van schrijven met zich mee draagt vervat evenals de schoonheid en de ontroering.
U realiseert zich dat ik een fijnen nacht gehad heb, gepareerd aan de wijsheid om het niet te onthouden en zeker niet op te schrijven.
Ik mis het nu al, lekker!