Geen ontwijken aan

^{(dit stukje heb ik maandag geschreven maar is om technische redenen (lees door geklungel mijnerzijds) niet eerder verschenen)}

Mijn werkkamer is niet toegankelijk. Ik had een heel naïef idee dat ik gewoon boven verder kon werken, maar dat was dus nogal, eh naïef zal ik maar zeggen. Dus zit ik in de woonkamer te werken, toegegeven, wat gebonk boven, maar dat mag de pret niet drukken. Alleen nu zijn ze het sloopafval naar beneden aan het doen, aan een touw, langs het raam. Ik zou er met mijn rug naartoe kunnen gaan zitten, maar dan krijg ik de ruit in mijn nek mochten ze ‘m kapot stoten. Maar dit zijn fijne wm’en. Dat is zeker.