Prik prik prik prik

Ut doet geen pijn, daar gaat het niet om. Het is gewoon, tsja, hoe zal ik het zeggen, raar. Er zit blijkbaar een heel hoge drempel om in jezelf te prikken. In de praktijk komt het er op neer dat ik, als het tegen zit vijf minuten met een blote buik en een spuit mijzelf van binnen uit, vergeefs aanmoedig. Niet iets dat je zes weken elke dag wilt doen.
Tot ik de oplossing vond. Als ik hardop tel, kan ik het wel. Blijkbaar komt het via de buitenomweg op een ander stukje hersen binnen en gaat ie er ‘floep’ in. Net zo makkelijk, want het doet geen auw, je voelt het zelfs helemaal niet.