KrakLog

Angermanagement

Waar aargh viestassen had, heb ik foetstassen. Jup, er is weer wat gejat: mijn he-le mooie canvas fietstassen. Gewoonweg weg, meegenomen, hoeps, komen niet meer terug.

Da’s natuurlijk niet leuk, je zit er niet op te wachten en je wordt er niet gelukkig van. Niet in de laatste plaats omdat het A.’s fietstassen waren en A.’s (overigens slechte) kettingslot zat erin. Allemaal erg jammer, maar er zit ook een amusante kant aan, want het geeft wel een mogelijkheid om weer eens te zien hoe je daar zelf op reageert.

Om te beginnen zag ik mijn fiets en vond ik haar1 er raar uitzien, ze was wat erg see-through, direct na het realiseren van het ontbreken van de fietstassen volgde ongeloof snel gevolgd door geloof 😉 Grote zwarte fietstassen zie je niet over het hoofd, ze waren er echt niet. Het daaropvolgende gevoel is het beste te beschrijven met het woord owwwwww waarbij de nadruk ligt op de hè neeee factor, en de boehoehoe ingredient. Het verhaal van de fietstassen (hoe blij A. er mee was, dat ze weer goeie mooie fietstassen had) kwam naar boven.

Toen die eerste golf (na een seconde of 15/20) voorbij was, kwam de verbazing: Jeetje wat een klus om die tassen eraf te halen (geloof me, daar wordt je niet gelukkig van, het is altijd zo’n gupulluk!). Met die verbazing kwam ook de uitweg uit de vervelende gevoelens: Als iemand er zo z’n/d’r best op doet, zullen ze het ook wel nodig gehad hebben en zitten ze nu op een (vermoedelijk eveneens gestolen) fiets om te beginnen aan een productief tweede leven, bij iemand die het harder nodig heeft dan ik.

“Denk ik dat echt”,vraagt u zich misschien af, het antwoord is:”ja en nee”, al was het alleen al omdat dat een leuk antwoord is om te geven. Ik weet ook wel dat ze een heel ander lot kunnen hebben, maar hier zijn de voordelen van mijn hypothese:

  1. De fietstassen gaan een nieuw en spannend leven in, met hele andere boodschappen en andere te vervoeren objecten
  2. De nieuwe eigenaar(-es)  is er waarschijnlijk ra-zend blij mee
  3. Ze kunnen nog ja-ren mee
  4. Ik word er gelukkig(er) van
  5. Door deze hypothese voorkom ik dat ik net als de PVV de behoefte zie om een shoot-to-kill-beleid in te voeren

Ik had nog oude versleten, en daarmee diefstalbestendige, fietstassen liggen, dus die maak ik maar op mijn fiets.

1 het is een damesfiets

  • aargh zei: Het jatten van fietstassen is daarbij een heel wat zinniger bezigheid dan volpissen of volgieten met frisdrankrestanten. (Dat is weer een duidelijk verschil tussen de provincie en de stad. Waarmee je je ook best gelukkig mag prijzen!)
  • Irene zei: Ik had ooit een klant (strafrecht) die zijn auto-onderdelen bij elkaar jatte, ruitenwissers en zo. Geen geld, hè. Maar het was zo'n sukkel die steeds werd betrapt (daarom zat hij ook bij mij). Die was er dus niet gelukkig van geworden (tenminste, niet lang).
  • evt. zei: en zo zijn de oude versleten fietstassen ook weer blij.
  • Simone zei: Klinkt goed, dat je een ander ook wat gunt. ;-)