Snuiven, slikken en spoelen

Ik moest een bonte was doen, want de zon schijnt en het droogt dan zo lekker, ik had alleen niet genoeg was. Daar begon het mee.
Ik was blijkbaar in een dappere- of anders wel rauwdouwerige bui dus ik pak (na bijna twee jaar) twee broeken van A. die nog lagen te wachten op een dappere bui, in ongewassen toestand.
Ineens zag ik het romantische plaatje voor me, van de nabestaande die nog een keer aan de kleren van de overledene ruikt, of zijn/haar luchtje er nog aan zit. Dus ik neem een snuif en tot mijn grote verbazing: JA! Het rook naar A.! Na bijna twee jaar, slik!
Moet je het dan wel wassen, vraag je je dan af. Ja fuck hee, ik ga niet de rest van mijn leven twee ongewassen spijkerbroeken mee lopen zeulen, mensen zouden er wat van kunnen denken. Zoals gezegd was ik in een dappere rauwdouwbui dus ik nam me voor nog een flinke snuif te nemen en ze daarna in de was te doen.
Ja… maar… wachteven… het rook naar… eh…. het WASMIDDEL dat we toen gebruikten, niet naar A.!
Ze draaien nu vrolijk in het trommeltje, boenkeleboenkeleboeng, om straks naar ander waspoeder te ruiken.