Eejn nacht aleeejn

Uitmaken per fax of sms schijnt gemeengoed te zijn tegenwoordig. Dat lijkt slecht, maar het kan slechter, dat weet ik nu, poehee, met droge ogen. Kijk, fax en sms zijn onpersoonlijk, maar omdat je niet kunt zien hoe iemand het geschreven heeft, kun je daar zelf nog bij bedenken dat er motieven achter zitten als:

• Ik vinnut moejluk
• Ik durruf nie
• Ik lig de hele tijd in tranen, snif, dus ik kan het niet live zeggen
• Als ik je zie word ik weer zo wiebel en kan ik het niet zeggen

Zulke dingen, allemaal heel romantisch en een bewijs dat er wel wat was, ook al is het er niet meer. Maar wat mij overkwam was da limit.
U en ik staan bij onze fietsen om naar het werk te rijden, zegt ze:”Nou, tot morgen he?” Ik zoek nog naar pijn of verdriet in haar blik, maar niks hoor. Nu ben ik dus bang dat ze een ander heeft… logisch.