Zem

In een klooster op een berg, precies het idillische plaatje dat je er bij bedenkt, zat een oude¹ monnik te mediteren. Op een dag² mocht een novice bij de oude monnik op gesprek. Het licht viel mooi door één raampje naar binnen, zoals dat hoort en de oude monnik keek de novice vriendelijk aan, wees hem tegenover zich plaats te nemen.

Het hoofd van de novice borrelde van de vragen, het was een enthousiaste jongen. Maar na zijn eerste vraag zei de monnik:
  – Het spijt me jongen, ik beantwoord geen open vragen.
Wat teleurgesteld door deze inefficiente manier van converseren stelde de novice de ene gesloten vraag na de andere, maar op elke vraag antwoordde de monnik ‘Nee’. De jongen was slim en herformuleerde eerdere vragen zodat er ‘Ja’ op geantwoord moest worden om geen tegenstrijdige beweringen te krijgen, maar ook op deze vragen antwoordde de monnik ontkennend.

Toen hij zag dat de jongen ontmoedigd raakte zei hij:
  – In al je vragen zit het woordje ‘is’, en op alle is-vragen, past alleen het antwoord ‘nee’.
De jongen fronste teleurgesteld en vroeg:
  – Is dat zo?
Nadat de monnik dit met een glimlach beantwoord had, verliet de jongen het klooster en werd advocaat, een goeie!

1 en heeeeeel wijze, dat spreekt voor zich.
2 zo gaan dit soort verhalen