Ontmoeting met… (3)

En dan zeggen mensen dingen als: “maar waarom doet die God dan niets, waarom grijpt hij niet in?”, ja duh!
Hij staarde in zijn glas en ik werd heen en weer geslingerd tussen interesse en lichte irritatie. Ik besloot maar weer even op de eerste te leunen.
– Maar, eh, is dat dan geen logische vraag?
– De vraag is logisch, maar fout. Op de een of andere manier zit het top-down-denken zo ingebakken in mensen dat mij telkens een foute rol wordt toebedeeld. Ik snap best dat mensen hun lot in iemand anders handen willen leggen, maar zo werkt het niet. Daarom word ik ook altijd zo boos om Genesis. En dan heb ik het niet eens over de schepping, maar over dat met de slang en die boom. Dat was ooit bedoeld als verhaal om te laten zien dat de mens na het ‘eten van de kennis’, klaar was om de wereld in te gaan, dat de mens het zélf kon¹. Ziekte en dood heb ik er niet ingestopt, die zijn het gevolg van hoe jullie gebouwd zijn, gegroeid zijn, ontstaan zijn. Net zo goed als een programmeur zich niet in hoeft te spannen om bugs in zijn software te krijgen. Evolutie gaat niet verder dan goed genoeg.
– Evolutie?
– Ja?
– Eh, schepping?
– Ha! Je hebt geen schepping nodig om een god te hebben.
– Nee, andersom, je hebt God nodig om bestaansvragen te beantwoorden.
– Maar God is toch geen antwoord? Zie ik eruit als een antwoord? Volgens mij roep ik meer vragen op dan ik beantwoord!
– Misschien, maar ik denk dat God voor een hoop mensen een piekerstop is.
Liet ik me door deze rare man uit mijn tent lokken. Gelukkig ging hij zelf weer verder
– Oja, zo van de wil van God. Dat Hij ondoorgrondelijk is en zo. Maar waarom moet ik daar tussen zitten. Kunnen die vragen zelf niet gewoon ondoorgrondelijk zijn? Daar ben ik echt niet voor nodig. Maar ik had het over het top-down-denken van mensen, terwijl het leven, het universum en alles bottom-up werkt. 6 miljard mensen kunnen wel één God in de gaten houden (elk op hun eigen manier), maar hoe zou één god zich met 6 miljard mensen bezig moeten houden? Ik ben het resultaat van de collectieve vragen van die 6 miljard mensen, niet het antwoord. Misschien zelfs wel de collectieve angst voor het ontnuchterende antwoord.
En hij nam weer een slok, was hij gewoon dronken? Ik keek op mijn horloge, hij zag het.

wordt vervolgd…

1 Onder het motto van ‘één zijpaadje te ver’ voegde hij nog toe: “het enige wat nog van mij is in Genesis is de grap dat de slang het rondkruipen als straf krijgt, iets wat hij toch al deed. Dat is net zoiets als iemand die net drie ijsjes uit de koelkast gejat en opgegeten heeft, straffen met dat hij geen ijsje krijgt na het eten.”