Tip voor mensen met abessijnen

Probeer nooit over een abessijn te springen. 

Ik zal proberen het voor niet abessijnende mensen proberen uit te leggen hoe dit advies in elkaar steekt. Bij normale poesen¹ is het bijna onmogelijk om tegen ze op te lopen. Heisenberg zei het al, je kunt van een elementair deeltje (het felinon) de plaats weten of de snelheid, niet beide. Op het moment dat je bij een normale poes gekomen bent op het punt waar je tegen poes in kwestie opgelopen zou zijn, is hij/zij al weg. Zo niet bij abessijnen (zijn dus niet elementair, maar heel complex). Abessijnen zijn waar ze zijn, dat is normaal en er is geen enkele reden om weg te gaan waar ze zijn, ook niet als er iemand op een collision course jegens hem/haar toeft.
Toen ik van de week erg snel naar mijn slaapkamer rende om mijn telefoon te pakken, trof ik Boris op mijn weg. Zittend op een plek die vanzelfsprekend hem toe kwam. Ik had al voldoende mv² (kinetische energie) om niet meer te kunnen stoppen, kon niet om hem heen, dan blijft er maar een optie over: namelijk de lucht³ in.
Als je eenmaal los bent van de grond is je traject redelijk voorspelbaar en heb je er niet veel invloed meer op. Des te vervelender als B. op zo’n moment bedenkt dat daar toch wel iets heel erg hard op hem af komt en onervaren als hij is in het wegvluchten, precies afstevent op mijn beoogd landingspunt.

De grote teen van mijn linker voet is heel-erg-zielig. Want mijn volle gewicht (73kg) maal de helft van mijn vee-kwadraat  (naar schatting iets van 300 Joule) werd via een omgevouwen teennagel afgevoerd. Had ik op tijd de telefoon bereikt, dan was op dat moment ‘auwauwauwauwauw’ mijn naam geweest.

1 al heeft de Cheshire cat al uitgelegd dat die niet bestaan
2 nee joh gekkie, dat is geen voetnoot, dat is een kwadraat
3 ben groot volgeling van Van Speijk (op dat gebied dan)